Τα δάκρυα της Βαβυλώνας

ΚΩΣΤΟΥΛΑ  ΤΩΜΑΔΑΚΗ

Μας θέλουν γκαρσόνια και άντε στην καλύτερη περίπτωση ξενοδόχους…στο πιο προνομιακό οικόπεδο του κόσμου.

Με θάλασσα, ήλιο, και Ιστορία γραμμένη από τους ανθρώπους του.

Μια απλή καγκελάριος θέλει να βάλει το τρένο στις ράγες. Και ο Ντράγκι στο δικό του ρόλο με τις πλάτες της Σιδηράς Κυρίας.

Επιζητούν το μείζον οι Βρυξέλλες και το Στρασβούργο που θα βοηθούσε την Ενωμένη Ευρώπη να αφήσει με ταχύτητα το παρελθόν και να κοιτάξει την ανάπτυξη.

Με διφορούμενους χρησμούς και τις περισσότερες φορές απειλητικούς εκβιασμούς για τους εταίρους που δεν θα συμμορφωθούν στην «Πεφωτισμένη Δύση».

Τι κι αν η μεσαία τάξη μπήκε στο περιθώριο, οι μικρομεσαίοι κατέβασαν τα ρολά και τα συσσίτια μπήκαν στην κοινωνική ατζέντα. Οι εταίροι σφυρίζουν αδιάφορα.

Μουρμούρα και γκρίνια για εκείνα που δεν κάναμε. Η ακόρεστη νεοαποικιακή όρεξη των  οικονομικών ελίτ για φτηνούς πόρους, ξεπούλημα των «ασημικών», ακόμη φθηνότερη εργατική δύναμη, είναι πανταχού παρούσα.

Ο αριστερός πρωθυπουργός απέδειξε το πολιτικά αυτονόητο, ότι μπορεί να διαπραγματεύεται εν ονόματι του λαού που έχει δεινοπαθήσει. Ισότιμος εταίρος απέναντι στις συντηρητικές ελίτ  της Ε.Ε. Εχθροί, φίλοι, ακόμη και ουδέτεροι αρχίζουν να καταλαβαίνουν.

Δεν μπορείς να προωθείς λύσεις που έχουν προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση. Την τσουχτερή ήττα της λιτότητας και της διαφθοράς, εκμεταλλεύονται Ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις. Το Εθνικιστικό κόμμα της Λεπέν επιδιώκει μακροπρόθεσμα την τοποθέτησή του ως «πρώτο κόμμα» στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας. Παραμονή των εκλογών ο Φρανσουά Ολάντ μίλησε για την θυμωμένη ψήφο που «εκφράζει είτε θυμό είτε προσχώρηση στην Άκρα Δεξιά». Την ίδια στιγμή,  ο Σαρκοζί ανεβαίνει αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Μέσα σε όλα αυτά , όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου, σε  στοιχειώνουν οι εικόνες της πολιτιστικής καταστροφής από τους σκοταδιστές του Ισλαμικού Κράτους στο Βόρειο Ιράκ.

Σοκαρισμένοι παρακολουθούμε τους τζιχαντιστές να καταστρέφουν μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Μετά την καταστροφή των προϊστορικών γλυπτών στο Μουσείο της Μοσούλης  στο Βόρειο Ιράκ , οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους «κατέλαβαν εξ εφόδου» την ιστορική τοποθεσία της Νιμρούντ, την αρχαία πρωτεύουσα των Ασσυρίων.

Η Νιμρούντ, είναι η παλιά Καλχού, ιδρύθηκε το 1250 π.Χ., και για περίπου 2.500 χρόνια ήταν η πρωτεύουσα της ασσυριακής αυτοκρατορίας που έφτανε από τον Καύκασο και ως τα έγκατα της Ανατολίας.

Η Καλχού , όπως την ονόμαζαν οι ίδιοι οι Ασσύριοι, ήταν η πρωτεύουσα της πρώτης ουσιαστικά αυτοκρατορίας στην παγκόσμια Ιστορία, με εμφανή τα ίχνη της Ακρόπολης  που περικλείει τα διοικητικά κτίρια και τα τεράστια παλάτια των Ασσυρίων βασιλέων.

Ως γνωστόν οι Ασσύριοι επηρέασαν και τους Έλληνες εκείνης της εποχής. Άλλωστε αρκετοί μελετητές έχουν επισημάνει τις ενδιαφέρουσες ομοιότητες ανάμεσα στα Ομηρικά έπη και του επιβλητικού Γκιλγκαμές της Μεσοποταμίας.

Με μπουλντόζες και βαριοπούλες ,απαγγέλοντας στίχους από το Κοράνι, οι σκοταδιστές μπήκαν στην καστρόπολη, έσπασαν πόρτες και παράθυρα, εισέβαλλαν στα επιβλητικά βασιλικά παλάτια με τις αίθουσες του θρόνου και τα εξαιρετικά ανάγλυφα , ξήλωσαν τις αυλές με τα πέτρινα αγάλματα και πούλησαν όσο-όσο τα τιμαλφή σε αρχαιοκάπηλους που θα τα διοχετεύσουν στους πολιτισμένους φιλότεχνους για να κοσμήσουν τις ιδιωτικές συλλογές τους.

Το βίντεο της καταστροφής  προκάλεσε την διεθνή αγανάκτηση, με την UNESCO να μιλάει δίκαια για «πολιτιστική εθνοκάθαρση» και να ζητά σύγκληση του Συμβουλίου του ΟΗΕ, εν μέσω φόβων για την ασφάλεια των χιλιάδων μνημείων που «επιβιώνουν» στην περιοχή της Μεσοποταμίας.

Εντωμεταξύ, οι τζιχαντιστές ισοπέδωσαν τα ερείπια της αρχαίας πόλης Χάτρα, ηλικίας 2.000 ετών. Τον 3ο αιώνα η Χάτρα ιδρύθηκε ως πόλη στο βασίλειο των Σελευκιδών.

Η πολιτιστική θηριωδία που διαπράττουν και βιντεοσκοπούν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ δεν έχει όρια.

Καθώς η πολιτιστική κληρονομιά είναι συνυφασμένη με την ταυτότητα των λαών, είναι επιτακτική ανάγκη να διαφυλαχτούν οι μαρτυρίες του παρόντος και παρελθόντος ως πηγή συλλογής μνήμης και βέβαια συλλογικής ταυτότητας.

Σε παγκόσμιο επίπεδο είναι σημαντική  η κινητοποίηση των διεθνών οργανισμών, όπως η UNESCO, το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων, αφού η ``διεθνοποίηση`` που έχει δοθεί στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς απορρέει από τη γενική αποδοχή ότι τα μνημεία, δεν ανήκουν σε ένα λαό, αλλά αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας.

Αμέτρητοι κατακτητές πέρασαν από τα χώματα της Μεσοποταμίας που όμως δεν τόλμησαν  να προξενήσουν την καταστροφή που συντελείται από τους φανατικούς που θέλουν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος πολιτισμού.

Για όλους εμάς είναι η δολοφονία μιας παγκόσμιας κληρονομιάς που θα έπρεπε από το πρώτο λεπτό να έχει σταματήσει η Πολιτισμένη Δύση.

πηγη