Tα ωραία τ’ αμερικάνικα

Γιώργος ΚαρελιάςΟι Αμερικανοί καθηγητές και οικονομολόγοι αρέσουν πολύ στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης. Γιατί λένε ευχάριστα πράγματα.

Τα έλεγαν από το 2009 στον Γιώργο Παπανδρέου, τον οποίο συμβούλευαν να κάνει «επεκτατική πολιτική», δηλαδή, να ρίξει χρήμα στον αγορά και όχι περιοριστική, δηλαδή λιτότητα. Κάτι τέτοιο του έλεγε ο άτυπος σύμβουλός του Τζότζεφ Στίγκλιτζ, αλλά όταν ο τότε πρωθυπουργός κατάλαβε ότι η χώρα είχε φτάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, τον παραμέρισε. Άλλωστε, ποια λεφτά να ρίξει στην αγορά, όταν είχε έλλειμμα 24 δισεκατομμύρια;

Ο Πολ Κρούγκμανπου βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Αθήνα, είπε πολλά κι ενδιαφέροντα, ευχάριστα και δυσάρεστα. Ο Κρούγκμαν είναι Αμερικανός, είναι Liberal (φιλελεύθερος, αλλά για την Αμερική αριστερός, ας πούμε κάτι σαν ευρωπαίος αριστερός σοσιαλδημοκράτης) και σφοδρός πολέμιος της ευρωπαϊκής-γερμανικής οικονομικής πολιτικής. Άλλωστε, όσα είπε για τον Σόιμπλε, πολλούς Ελληνες θα ευχαριστήσουν.

Όσα είπε ο νομπελίστας Αμερικανός στην Αθήνα μπορούν να συνοψιστούν σε δύο φράσεις:

Η λιτότητα στην Ευρώπη πρέπει να τελειώσει. Η μέχρι τώρα γερμανική πολιτική απέτυχε. Και,

Να μη διανοηθείτε (οι Έλληνες) να βγείτε από το ευρώ. Θα ζήσετε έναν εφιάλτηΣε  αυτά τα δύο συμπεράσματα-προτροπές περιγράφεται όλο ο ελληνικό οικονομικό δράμα και αδιέξοδο. Ο Κρούγκμαν ζητάει από την Γερμανία να τερματίσει την λιτότητα στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα. Κάπως έτσι, αλλά πιο διπλωματικά, το λέει και η κυβέρνηση Ομπάμα. Αλλά εδώ τελειώνουν τα ευχάριστα.

Οι Αμερικανοί τα λένε ωραία. Η θεωρία τους είναι πολύ ευχάριστη. Αλλά είναι μόνο θεωρία. Διότι απλούστατα δεν βάζουν λεφτά. Λεφτά στην ευρωζώνη βάζουν οι Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι και γι' αυτό κάνουν κουμάντο.Φυσικά, εμείς είμαστε με τον Ομπάμα, τον Κρούγκμαν και όσους άλλους Αμερικανούς λένε ευχάριστα πράγματαΠοιος δεν θέλει να ακούει αυτούς και όχι τον στριφνό Σόιμπλε να λέει διαρκώς «νάιν»;

Το κακό είναι ότι ο Σόιμπλε έχει τα λεφτά και από αυτόν ζητάμε. Και αυτός με τη σειρά του μας ζητάει λιτότητα, την οποία ξορκίζουν οι Αμερικανοί φίλοι μας, οι οποίοι, όμως, δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη. Εκτός αν το βάλουν οι -άλλοι φίλοι μας- Ρώσοι και μας στείλουν μερικά δισεκατομμύρια προκαταβολή για έναν αγωγό, που ΘΑ αρχίσει να φτιάχνεται το 2019 (ελπίζουμε να μην αποδειχθεί αυτή η νέα μεγάλη ιδέα κάτι σαν τα λεφτά του Τσάκα ή του Σώρρα…).

Αυτό είναι το ελληνικό μας δράμα. Να έχουμε τόσους φίλους με τόσο καλές -αντιγερμανικές- ιδέες, αλλά εμείς να προστρέχουμε κάθε φορά στον Σόιμπλε, που μας δουλεύει κι από πάνω: «Αν βρείτε λεφτά αλλού, να τα πάρετε, θα χαρούμε».

Το μόνο καλό σε όλα αυτά είναι ότι ο Τσίπρας μάλλον έχει συνειδητοποιήσει πλέον τη σκληρή πραγματικότητα. Αλλιώς γιατί να πει στον Κρούγκμαν «άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη»; Θα του έλεγε: «Εφαρμόζω αμέσως όσα προτείνεις. Κι ας πάει να πνιγεί ο Σόιμπλε».

Τόσο ωραίο, για να (μην) είναι αληθινό!

πηγη