Σάββατο 11 Απριλίου 2015
Έπιασε καύσωνας στην Ανταρκτική!
Τις πιο υψηλές θερμοκρασίες που έχουν καταγραφεί ποτέ βίωσε η Ανταρκτική πριν από μερικές ημέρες, σύμφωνα με μετεωρολόγους.
Οι αισθητήρες στο ερευνητικό κέντρο Esperanza Base της Αργεντινής, στη βόρεια άκρη της Ανταρκτικής χερσονήσου κατέγραψαν θερμοκρασία 17,5 βαθμών Κελσίου.
Σύμφωνα με μετεωρολόγους, πρόκειται για ένα νέο ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών που έχουν καταγραφεί ποτέ στην παγωμένη ήπειρο.
Για διάστημα δύο ημερών στο τέλος Μαρτίου οι θερμοκρασίες στην περιοχή έφτασαν τους 17,4 και 17,5 βαθμούς Κελσίου.
Ωστόσο, το κύμα αυτό "καύσωνα" στην πιο κρύα ήπειρο της Γης δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (World Meteorological Organisation), όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail.
Η προηγούμενη πιο θερμή θερμοκρασία που είχε καταγραφεί στην Ανταρκτική ήταν στις 24 Απριλίου του 1961, όταν η θερμοκρασία έφτασε τους 17,1 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με όσα αναφέρει στην ιστοσελίδα Weather Underground ο μετεωρολόγος, Dr Jeff Masters.
Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός αναφέρει ως υψηλότερη θερμοκρασία στην ήπειρο αυτή που είχε καταγραφεί από το σταθμό Vanda την 1η Μαΐου του 1974, η οποία ήταν 15 βαθμοί Κελσίου.
Παρασκευή 10 Απριλίου 2015
Νέο θρίλερ στον αέρα! Επιστρέφει στο Παρίσι πτήση της Air France
Η πτήση AF1184 της Air France η οποία πετούσε από το Παρίσι με προορισμό την Τύνιδα έστειλε το σήμα κινδύνου 7700 που χρησιμοποιείται για γενικές καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης Το αεροσκάφος βρισκόταν στον αέρα ήδη για περίπου μια ώρα όταν και άρχισε την επιστροφή του στη γαλλική πρωτεύουσα.
Από την πλευρά της η Air France αναφέρει ότι πρόκειται για μικρό τεχνικό πρόβλημα. Tromaktiko
Πέμπτη 9 Απριλίου 2015
Ο επίγειος πατέρας του Ιησού, Ιωσήφ
Ο σιωπηλός άγνωστος της Αγίας Γραφής, Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ
Θέατρο δράσης είναι η γέννηση του θείου βρέφους και τόπος της υπερφυσικής συνάντησης Θεού και ανθρώπου ένα στάβλος, μια άθλια φάτνη: «Όλα πτωχείας εχόμενα, όλα πενίας γέμοντα».
Μέσα στις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες πρωτοφανούς ένδειας τελεσιουργείται το παραδοξότερο ίσως μυστήριο, η «Παρθένος τίκτει»: ο «αχώρητος παντί, χωρείται εν γαστρί». Τα πρόσωπα που παρίστανται και προσκυνούν το θαύμα πολλά.
Ξεχωριστή και κεντρική, η θέση της Παναγίας Μητέρας. Ο μνήστωρ Ιωσήφ κάθεται κάπως απόμακρα, έξω από τη φάτνη, για να διατρανώνεται η πίστη στην άμωμη σύλληψη και την απείρανδρη γέννηση του Ιησού. Ο ρόλος του στο μυστήριο της εναναθρωπήσεως καθοριστικός. Η διακονία του, πράξη μεγαλειώδης. Στο πρόσωπό του ο «απάτωρ» Ιησούς βρίσκει τον ανθρώπινο πατέρα και στην αγκαλιά του προστασία, φροντίδα και αφοσίωση. Ο Ιωσήφ είναι ο εκλεκτός του Θεού, ο οποίος του εμπιστεύθηκε αυτό που κανείς άλλος δεν ήταν άξιος να αναλάβει.
Δεν είναι γραμματικός, δεν είναι νομοδιδάσκαλος, δεν είναι ραβίνος ούτε τοπικός άρχοντας. Είναι ένας άσημος και φτωχός ξυλουργός, ένας άγνωστος και απλός άνθρωπος του λαού. Η αρετή του όμως τον έχει καταξιώσει ενώπιον του Θεού, που τον ξεχωρίζει μεταξύ των ανθρώπων για να διακονήσει το «πάντων θαυμάτων υπέρτερον θαύμα».
«Ανήρ δίκαιος» αποκαλείται στον ευαγγελικό λόγο ο Ιωσήφ, καθώς ήταν ένας άντρας ευσεβής, αγαθός, υπάκουος και ταγμένος στον Θεό. Η υπακοή όμως στο θείο θέλημα δεν μένει χωρίς αντίδραση: ταραχή, φόβοι, υποψίες, αμηχανία. «Ζάλην λογισμών αμφιβόλων», όλα θα τα ζήσει ο επίγειος πατέρας του Κυρίου κρατώντας τις αμφιβολίες για τον εαυτό του, χωρίς να τους δώσει ποτέ μορφή λόγου.
Φλέγεται μόνος στο καμίνι των σκέψεών του: «Μαρία, τι το δράμα τούτο, ό εν σοι τεθέαμαι;». Από τη στιγμή όμως που ο άγγελος του Θεού του αποκαλύπτει ότι το κυοφορούμενο έμβρυο είναι «Υιός Θεού διά Πνεύματος Αγίου», συνειδητοποιεί την πραγματική διάσταση του θαύματος των θαυμάτων. «Μπροστά στη διαδικασία της Σαρκώσεως δεν είναι παρά υπηρέτης των μεγαλείων του Θεού. Κλίνει γόνυ ευλαβικό στη θέληση του Κυρίου. Η καρδιά του και ο νους του ανοίχτηκαν προς το άρρητο Μυστήριο, το ακατανόητο θαύμα».
Ο Ιωσήφ συνειδητοποιεί ότι τα υπερφυσικά γεγονότα τον ξεπερνούν. Πλέον δεν αμφιβάλλει για το «πώς ο Άπειρος εν μήτρα εστί, πώς ο πάντα συνέχων κυοφορείται υπό γυναικός, πώς τίκτει η Παρθένος και μένει Παρθένος». Αυτά αφορούν στο άδηλο βάθος του μυστηρίου και η εγγενής αδυναμία του θνητού νου δεν του επιτρέπει να διεισδύσει εντός του. Του φτάνει όμως που το υπηρετεί με όλη του την καρδιά, με όλες του τις δυνάμεις.
Θα σταθεί αγέρωχα στο πλευρό της Παρθένου στις ώρες της κυοφορίας και της γέννησης. Θα οδοιπορήσει με το «Παιδίον και την μητέρα αυτού» γινόμενος πρόσφυγας στην Αίγυπτο για να το προστατεύσει από τους εχθρούς. Θα επιστρέψει κάποια στιγμή στην κακόφημη Ναζαρέτ, υπακούοντας και πάλι στη θεία βούληση, κάνοντας τα πάντα να αναθρέψει το θείο βρέφος με τον τρόπο που του αρμόζει.
Ο μοναδικός επίγειος πατέρας του ουράνιου υιού τα έκανε όλα σιωπηλά, αδιαμαρτύρητα και διακριτικά. Ούτε λέξη του δεν διασώζουν οι Ευαγγελιστές, καμιά έκφραση του θαυμασμού και του παραπόνου του, της απορίας ή της συμβουλής του. Ο Ιωσήφ πορεύεται στον ιστορικό χρόνο ολότελα σιωπηλός, αφήνοντας τα έργα του να μιλήσουν γι’ αυτόν.
Πρωτοεμφανίζεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά και στο Κατά Ματθαίον η καταγωγή του φτάνει μέχρι και τον βασιλιά Δαυίδ. Ποιος ήταν όμως ο μεγάλος άγνωστος που παρέμεινε στο περιθώριο των Γραφών αν και αγιοποιήθηκε από τη χριστιανική εκκλησία ως το πιο άδολο παράδειγμα σιωπηλής διακονίας;
Μύθος και πραγματικότητα
Όλες μας οι γνώσεις για τον Άγιο Ιωσήφ τον Μνήστωρ, τον σύζυγο της Παρθένου Μαρίας και θετό πατέρα του Ιησού, προέρχονται από την Καινή Διαθήκη, αν και φαίνεται να περνά στα ψιλά γράμματα των Γραφών. Ο Παύλος στις επιστολές του δεν τον μνημονεύει καν, ούτε ο Μάρκος στο δικό του Ευαγγέλιο, που είναι το πρώτο Ευαγγέλιο του Κανόνα. Ο Ιωσήφ εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη στα κείμενα του Ματθαίου και του Λουκά, με τον Ματθαίο να τοποθετεί τις οικογενειακές του ρίζες σε ευθεία συνέχεια της γενιάς του βασιλιά Δαυίδ, αναφέροντας ότι καταγόταν από τη Βηθλεέμ αλλά ζούσε στη Ναζαρέτ.
Το πρόβλημα της ανεπάρκειας των πηγών που τον αφορούν περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από τα λεγόμενα απόκρυφα κείμενα της χριστιανοσύνης, όπως το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου (του 2ου αιώνα μ.Χ.) και την Ιστορία του Ιωσήφ του Τέκτονος (του 4ου αιώνα μ.Χ.), που θολώνουν ακόμα περισσότερο τα ιστορικά νερά, καθώς τον παρουσιάζουν χήρο με παιδιά όταν γνώρισε την Παρθένο Μαρία, ισχυριζόμενα ταυτοχρόνως ότι ο Ιωσήφ έζησε μέχρι την ηλικία των 111 ετών. Η επίσημη χριστιανική εκκλησία δεν αποδέχεται όπως ξέρουμε τους ισχυρισμούς, αφήνοντας τη ζωή του επίγειου πατέρα του Ιησού από τη Ναζαρέτ στην αφάνεια.
Για τη χρονολογία γέννησης του Ιωσήφ δεν γνωρίζουμε τίποτα, παρά μόνο ότι γεννήθηκε στη Βηθλεέμ και βρέθηκε να κατοικεί στη Ναζαρέτ, όπου έβγαζε τα προς το ζην ως ξυλουργός. Ακόμα και αυτό όμως αμφισβητείται σήμερα από μερίδα βιβλικών ιστορικών, θεωρώντας πως η παρανόηση οφείλεται στη λανθασμένη μετάφραση της ελληνικής λέξης «τέκτων», η οποία περιγράφει το επάγγελμα του Ιωσήφ στην Καινή Διαθήκη.
Πράγματι, στη λέξη «τέκτων» δίνεται συνήθως η έννοια του ξυλουργού ή του οικοδόμου, αλλά η πιο ακριβής μετάφραση είναι αυτή του εργολάβου ή του αρχιτέκτονα. Αν λοιπόν ο Ιωσήφ ήταν αρχιτέκτονας, υποστηρίζει μερίδα μελετητών, τότε ανήκε σε ανώτερη κοινωνική τάξη, πράγμα που τον βοήθησε να μεγαλώσει τον Ιησού μέσα στις ανέσεις και να τον στείλει στα καλύτερα σχολεία της Γαλιλαίας. Η παρανόηση στο επάγγελμα του Ιωσήφ, σύμφωνα με αυτή τη σχολή σκέψης, έχει εξηγήσει λαθεμένα τον χαρακτήρα του Χριστού.
Τα Ευαγγέλια τον θέλουν ωστόσο ταπεινό ξυλουργό και άντρα δίκαιο και συνετό…
Ο γάμος με την Παρθένο Μαρία
Πριν η Θεοτόκος Μαρία γίνει δεκαπέντε ετών, και καθώς οι γονείς της είχαν στο μεταξύ πεθάνει, οι ιερείς του ναού της φρόντισαν να την αποκαταστήσουν. Προέκριναν ως καταλληλότερο σύζυγο τον Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ. Ο αρραβώνας του Ιωσήφ με τη Μαρία ήταν ειδική περίπτωση, αφού κατά μία εκδοχή, η Παρθένος Μαρία δόθηκε στον Ιωσήφ ως μνηστή του από τον Άγιο Ζαχαρία, αρχιερέα του ναού και προστάτη της Παναγίας (θείου ουσιαστικά της Μαρίας και αργότερα πατέρα του Προδρόμου), με σκοπό ο Ιωσήφ να την προστατεύσει και όχι να την κάνει σύζυγό του.
Αυτή πρέπει να ήταν 12-13 ετών και εκείνος ηλικιωμένος και χήρος με παιδιά. Ο Ιωσήφ φέρεται να ήταν πατέρας επτά παιδιών από άλλη γυναίκα και από τα Ευαγγέλια ξέρουμε τα ονόματα των γιων του: Ιάκωβος, Ιωσήφ, Σίμων και Ιούδας. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν και κόρες του, που όμως δεν κατονομάζονται, αν και φτάνουν σε μας από τη χριστιανική παράδοση: Εσθήρ, Μάρθα και Σαλώμη (η σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αποστόλων Ιάκωβου και Ιωάννη).
Αφού αρραβωνιάστηκε λοιπόν το ζευγάρι, ο Ιωσήφ ανακάλυψε την εγκυμοσύνη της. Όντας ευσεβής και μη θέλοντας να τη διαπομπεύσει, όπως μας λέει ο Ματθαίος (1:19), αποφάσισε να διαλύσει κρυφά τον αρραβώνα χωρίς επισημότητες. Τότε ήταν που εμφανίστηκε στο όνειρό του ο άγγελος Κυρίου και του αποκάλυψε την υπερφυσική και άμωμη σύλληψη της Παρθένου Μαρίας από το Άγιο Πνεύμα. Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος και πήρε στο σπίτι και υπό την προστασία του τη Θεοτόκο, όντας στο κατώφλι του γήρατός του.
Δεν είχε όμως συζυγικές σχέσεις μαζί της, καθώς το σχέδιο της θείας οικονομίας ήταν να αναδειχθεί ο Ιωσήφ σε προστάτη της Μαρίας και του θείου βρέφους. Γι’ αυτό και ήταν ο αρραβώνας απαραίτητος, για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού. Έτσι ο Ιωσήφ υπήρξε απλώς μνηστήρας και ποτέ σύζυγος.
Ο Ιωσήφ λέγεται ότι πάλεψε πολύ με τον εαυτό του και τρίφτηκε με τους λογισμούς για την άμωμη σύλληψη του Ιησού, μέχρι να ξεκαθαρίσει τουλάχιστον την κατάσταση ο άγγελος. Δίκαιος και ενάρετος καθώς ήταν, πήρε το θείο μήνυμα και έδειξε το μεγαλείο της ψυχής του παραμένοντας σεμνός μνηστήρας της Θεοτόκου και ακόμα πιο σεμνός υπηρέτης του θαύματος. Ο άγγελος, αφού τον καθησύχασε («Μη φοβού»), του μίλησε για τη θαυματουργή σύλληψη του θείου βρέφους: «Το γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου», πριν του αποκαλύψει το όνομα του παιδιού που θα γεννηθεί: «Και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησού».
Ερμηνεύοντας το όνομα του βρέφους, ο άγγελος υποδεικνύει τη μεγαλειώδη αποστολή του Ιησού στη γη («Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»), προστάζοντας τον Ιωσήφ να πάρει υπό την προστασία του το θείο βρέφος και τη μητέρα του: «Ιωσήφ, υιός Δαβίδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου». Ο Ιωσήφ πίστεψε αμέσως στα λόγια του αγγέλου, πως η κόρη που ήταν κοντά του «συνέλαβεν άνευ σποράς» και ότι παρέμενε παρθένα και αγνή, και έκανε ό,τι του διαμήνυσε ο θεϊκός απεσταλμένος: «Διεγερθείς ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε την γυναίκα αυτού».
Η γέννηση του θείου βρέφους
Μετά τη γέννηση του Ιησού στη Βηθλεέμ, η αγία οικογένεια παρέμεινε στην πόλη, μέχρι να εμφανιστεί τουλάχιστον και πάλι στον ύπνο του Ιωσήφ ο άγγελος και να του καταμηνύσει ότι η ζωή του θείου βρέφους ήταν σε κίνδυνο από τον μανιασμένο Ηρώδη. Τον πρόσταξε να διαφύγουν στην Αίγυπτο και ο πάντοτε θεοσεβής Ιωσήφ υπάκουσε αμέσως, παίρνοντας τους προστατευόμενούς του και το βιος του και φεύγοντας νύχτα από τη Γαλιλαία.
Στα νέα εδάφη παρέμειναν μέχρι και τον θάνατο του αδίστακτου Ηρώδη, για τον οποίο πληροφόρησε τον Ιωσήφ και πάλι ο άγγελος, κι έτσι πλέον ήταν ελεύθεροι να επιστρέψουν στα πατρώα εδάφη των Αγίων Τόπων και να εγκατασταθούν εκ νέου στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, αποφεύγοντας ωστόσο τη Βηθλεέμ καθώς ο διάδοχος του Ηρώδη καραδοκούσε.
Εδώ σταματά η αναφορά των Ευαγγελιστών στον Ιωσήφ, αν και στην ιστορία με τον δωδεκάχρονο Ιησού στον Ναό του Σολομώντα περιλαμβάνεται μια μαρτυρία που αφορά και στους δυο γονείς του. Οι μελετητές της Βίβλου υποθέτουν ότι ο Ιωσήφ πρέπει να πέθανε λίγο μετά τη μετάβαση στον Ναό, γι’ αυτό και εξαφανίζονται τα ίχνη του από τα ευαγγελικά κείμενα…
Θάνατος και αγιοποίηση
Οι συνθήκες του θανάτου του Ιωσήφ δεν είναι γνωστές, καθώς οι ευαγγελιστές κράτησαν το στόμα τους κλειστό και αναφορές για την ύπαρξη του Ιωσήφ δεν συναντώνται πουθενά αλλού. Είναι πάντως πιθανό να ήταν ήδη νεκρός όταν ο Ιησούς επανεμφανίστηκε έπειτα από τα 18 άγνωστα χρόνια που αγνοούταν η τύχη του. Ο Ιωάννης υπαινίσσεται μάλιστα ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν στη ζωή κατά τη σταύρωση του Θεανθρώπου (19:26-27).
Τόσο η Ορθόδοξη όσο και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχουν αγιοποιήσει τον ταπεινό Ιωσήφ ως Άγιο Ιωσήφ Μνήστωρ, την ίδια στιγμή που είναι ο προστάτης άγιος του Μεξικού, του Καναδά και του Βελγίου…
πηγη
Γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά τη Μ. Πέμπτη
Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!
Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.
Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.
Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών".
Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!
Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή.
Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.
Η δύσπιστη γυναίκα.
Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: "Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός". Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα"!
Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών.
Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι: Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικήτης! Κανονικά πάντως το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το "τσουγκρίζουμε" .
Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.
ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΕΤΕ: Ζήτησαν από έναν ηλικιωμένο να μιλήσει για την γυναίκα του... Η απάντηση του πάγωσε όσους τον άκουσαν!
Ένας φοιτητής κάθονταν στην καφετέρια της πανεπιστημιούπολης και μελετούσε όταν πρόσεξε δύο ηλικιωμένους άνδρες να πλησιάζουν και να κάθονται σε ένα κοντινό του τραπέζι. Τότε ο ένας από τους ηλικιωμένους άρχισε να μιλά για τη σύζυγό του.
Όταν τελείωσε την φράση του, ρώτησε τον άλλο άντρα να του μιλήσει για την δική του γυναίκα. Διαβάστε τη απάντηση του όπως ακριβώς την μετέφερε ο φοιτητής Ήμουν 21 χρονών όταν την γνώρισα. Μόλις την είδα να μπαίνει στην αίθουσα το κατάλαβα. Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσω ποια είναι. Σκέφτηκα «αυτή είναι η γυναίκα μου» ! Τα υπόλοιπα όλα είναι ιστορία.
Αυτή η γυναίκα ήταν το κάτι άλλο. Κάθε μέρα, έλειπα για 12 ώρες στη δουλειά και όταν γυρνούσα στο σπίτι υπήρχε πάντα φαγητό στο τραπέζι να με περιμένει. Όταν τα παιδιά έπεφταν για ύπνο, ήμασταν τόσο κουρασμένοι που πηγαίναμε κατευθείαν στο κρεβάτι και κρατιόμασταν αγκαλιασμένοι σφιχτά για λίγη ώρα, πριν κοιμηθούμε.
Ήταν από τις λίγες στιγμές της ημέρας που την ένιωθα τόσο κοντά μου, έστω και για τόσο λίγο. Αυτά τα λίγα λεπτά μου έδιναν τη δύναμη να συνεχίσω να δουλεύω για να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου. Της έλεγα ότι όσο ήταν αυτή εκεί να τη σφίγγω στην αγκαλιά μου, θα ήμουν για πάντα μια χαρά. Ήταν η βασίλισσα της ζωής μου.
Ήταν αυτή που με βοήθησε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Ευγενικός με τους ανθρώπους και καλός πατέρας. Μπορείς να ρωτήσεις τα παιδιά μου για αυτό.
Μερικοί άνθρωποι ξέρουν πως να το κάνουν αυτό. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν πως να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Ήρθε κάποια μέρα όμως που αρρώστησε. Στην αρχή δεν ανησύχησα, άλλωστε όλοι κάποτε αρρωσταίνουμε. Αλλά οι γιατροί φαίνονταν να πιστεύουν ότι δεν ήταν κάτι απλό. Έμοιαζαν να ανησυχούν και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια είχαν δίκιο.
Όταν μας είπαν τα άσχημα νέα, η γυναίκα μου με ρώτησε αν θα ήθελα να παντρευτώ κάποια άλλη όταν πεθάνει. Ανησυχούσε. Δεν ήθελε να μείνω μόνος μου και να στεναχωριέμαι. Αλλά δεν μπορούσα ούτε καν να με φανταστώ με άλλη. Μου φαίνονταν απίστευτο. Όταν της το είπα, γύρισε, με κοίταξε και μου είπε: «Αφού σε ξέρω καλά. Είσαι το είδος του ανθρώπου που χρειάζεται μια γυναίκα στο πλευρό του. Δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι χαρούμενος μόνος σου».
Το αρνήθηκα, ξανά και ξανά και ξανά…
Μετά από ένα χρόνο που πάλευε με τη αρρώστια της, όλα είχαν αλλάξει στο σπίτι. Δεν υπήρχε πια φαγητό στο τραπέζι όταν γυρνούσα σπίτι από τη δουλειά. Η γυναίκα μου περνούσε τη μέρα της στο κρεβάτι και με περίμενε να επιστρέψω το βράδυ για να την σηκώσω και να την μεταφέρω στο τραπέζι.
Κάθονταν στην καρέκλα και με κοίταζε με εκείνα τα μεγάλα πράσινα μάτια της την ώρα που μαγείρευα κάτι για να φάμε. Μου έδινε οδηγίες χαμογελαστή και με μάλωνε αν έκανα κάτι λάθος, αν έριχνα περισσότερο αλάτι από όσο έπρεπε.
Ήταν οι πιο όμορφες στιγμές της ημέρας μου! Απλά ήμασταν ευτυχισμένοι που μπορούσαμε να δούμε ο ένας τον άλλο.
Στις πολύ άσχημες ημέρες της, δεν μπορούσε να φάει μόνη της και έπρεπε να την ταΐσω. Δεν το ήθελε, έκλαιγε και ζητούσε συγνώμη.
Την μάλωνα. Αφού το ήξερε, ότι και να γίνει θα είμαι πάντα εκεί δίπλα της. Ήταν ο άνθρωπος μου και ήμουν ο άνθρωπος της. Μέχρι το τέλος.
Τα πράγματα σιγά σιγά όμως χειροτέρεψαν. Έφτασε η μέρα που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα μόνη της ενώ έπρεπε να παίρνει τα φάρμακα της κάθε 4 ώρες.
Σταμάτησα από την δουλειά για να μπορώ να είμαι συνέχεια δίπλα της και να την φροντίζω. Όταν την τάιζα, την έβαζα να ξαπλώσει στο κρεβάτι, έπεφτα και εγώ δίπλα της και την έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Όπως παλιά. Τότε, αυτή ήταν η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας μου.
Υπήρξε μια μακρά σιωπή που κανείς από όλους όσους άκουγαν κρυφά τη διήγηση του άντρα, δεν τόλμησε να διακόψει. Ο ηλικιωμένος με κάποιο τρόπο βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει…
Αλλά πόσα μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα.
Χρειάστηκαν δυο ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει η αρρώστια να λυγίσει την γυναίκα μου. Αλλά τελικά τα κατάφερε.
Το είχα δει να έρχεται. Το ίδιο και εκείνη. Ξέραμε και οι δυο μας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να επανέλθει αλλά και πάλι. Ήταν σαν τη μια μέρα να την σφίγγω δυνατά στην αγκαλιά μου και την επόμενη να έχει φύγει.
Στην αρχή με σκότωσε αλλά σε λίγο καιρό κατάλαβα ότι είναι καλύτερα εκεί που βρίσκεται τώρα. Δεν χρειάζεται πια να παίρνει αυτά τα τρομακτικά φάρμακα και δεν χρειάζεται πια να τρώει τα άθλια φαγητά μου.
Εκείνη είναι καλύτερα. Εγώ όμως δεν ξέρω τι να κάνω χωρίς αυτή. Για παράδειγμα δεν ξέρω τι να κάνω τα πράγματα της, τα ρούχα της. Δεν μπορώ να τα πετάξω. Δεν θέλω να το κάνω. Όλα τα ρούχα της είναι ακόμα στην ντουλάπα και παντού υπάρχουν οι φωτογραφίες της. Η πλευρά της στο κρεβάτι είναι ακριβώς όπως την άφησε. Θέλω να πιστεύω ότι είναι ακόμα εδώ. Οι κόρες μου μου λένε να πουλήσω το σπίτι και να πάω σε ένα άλλο, αλλά πέρασα τη ζωή μου σε αυτό το σπίτι μαζί της. Είναι ακόμα το σπίτι μας, τουλάχιστον όσο ζω ακόμη σε αυτό.
Επικράτησε για μερικά λεπτά και πάλι σιωπή.
Ο φοιτητής δεν είχε ακούσει ποτέ κάποιον άνθρωπο να μιλάει για κάποιον άλλον με τόσο απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό. Ήταν φανερό ότι πραγματικά αγαπούσε και λάτρευε τη γυναίκα του και αυτό δεν επρόκειτο να αλλάξει τόσο εύκολα.
Ο άλλος ηλικιωμένος έσπασε τη σιωπή: «Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο πρέπει να σου ήταν να την φροντίζεις όλη μέρα. Να δίνεις τα πάντα για αυτή».
Ο φοιτητής ορκίστηκε ότι ήταν η πρώτη φορά που είδε τον ηλικιωμένο με την τραγική ιστορία να χαμογελάει πλατιά:
«Καθόλου δύσκολο. Ήταν προνόμιο μου να μπορώ να μπορώ να την φροντίσω για όσο το έκανα. Ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου και θα το έκανα ξανά και ξανά αν χρειαζόταν. Ήταν και θα είναι για πάντα η βασίλισσα μου. Απλά μου λείπει τόσο η αγκαλιά της…» Tromaktiko
Τελεσίγραφο έξι ημερών από το Euroworking Group
ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ
Τελεσίγραφο έξι εργάσιμων ημερών έδωσε το Εuroworking Group χθες στην ελληνική πλευρά, προκειμένου να παρουσιάσει προτάσεις που να είναι αποδεκτές από τους πιστωτές σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις, όπως στον τομέα των δημοσιονομικών, στα ασφαλιστικά, τα εργασιακά και τις ιδιωτικοποιήσεις, ώστε να υπάρξει συμφωνία και χρηματοδότηση στο επόμενο Eurogroup, στις 24 Απριλίου, στη Ρίγα.
Ο Ελληνας εκπρόσωπος, κ. Θεοχαράκης, ξεκαθάρισε στους ομολόγους του ότι το Ελληνικό Δημόσιο καλύπτει οριακά τις ανάγκες του έως και τις 24 Απριλίου, ωστόσο δεν ήταν σε θέση να παρουσιάσει νέες προτάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές.
Από τη μια, οι εκπρόσωποι των θεσμών αναγνώρισαν ότι υπάρχει βελτίωση στις τεχνικές συζητήσεις που εξελίσσονταν στην Αθήνα, από την άλλη σημείωσαν πως ακόμα υπάρχει μεγάλο χάσμα σε σειρά από τομείς, ώστε να υπάρξει συμφωνία. Τα βασικά προβλήματα εντοπίζονται στους παραπάνω τομείς, αλλά εκφράστηκε ακόμα και πρόβλημα με το πρόσωπο που θα τοποθετηθεί στην προεδρία του ΤΧΣ. Για τη θέση αυτή έχει ακουστεί το όνομα του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη. «Εγινε ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί κάποιος να ζητάει ρευστότητα και να μη δουλεύει προς μία συμφωνία με τους τρεις θεσμούς» έλεγε Ευρωπαίος αξιωματούχος στην «Κ». Το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια σε σειρά από κράτη-μέλη.
Ο κ. Θεοχαράκης απέδωσε, από τη μεριά του, τη δυσκολία στις τεχνικές συζητήσεις στην έλλειψη στοιχείων και φακέλων από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Το γεγονός ότι το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών πρέπει να καλυφθεί σε 6 εργάσιμες ημέρες οφείλεται στο ελληνικό Πάσχα, από τη μια, αλλά και στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, που πραγματοποιείται 17-19 Απριλίου, καθώς όλα τα στελέχη της Τρόικας, μεταξύ άλλων, μεταβαίνουν στην αμερικανική πρωτεύουσα για να συμμετάσχουν στην καθιερωμένη αυτή συνάντηση.
Συγχρόνως, οι πιέσεις από τη Γερμανία συνεχίστηκαν και χθες με την εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, Φριντερίκε φον Τισενχάουζεν, να δηλώνει πως «τυπικώς δεν έχουμε κάποια νέα κατάσταση σε ό,τι αφορά στις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους θεσμούς για τη λίστα μεταρρυθμίσεων». Παράλληλα, πρόσθεσε ότι «οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Εξακολουθούμε να περιμένουμε η Ελλάδα να εναρμονίσει τη λίστα μεταρρυθμίσεων με τους τρεις θεσμούς».
Πέραν αυτών, το υπουργείο Οικονομικών άντλησε χθες 1.137,5 εκατ. ευρώ από 6μηνα έντοκα γραμμάτια, ενώ το ποσό αυτό θα αυξηθεί σήμερα στα 1,4 δισ. ευρώ. Τα γραμμάτια καλύφθηκαν από εγχώριους επενδυτές, καθώς οι ξένοι που κατείχαν περί τα 750 εκατ. ευρώ δεν συμμετείχαν στην έκδοση, με τους αγοραστές να είναι οι ελληνικές τράπεζες, οι θυγατρικές τους και η Τράπεζα της Ελλάδος. Με τα κεφάλαια αυτά θα αναχρηματοδοτηθούν κανονικά οι λήξεις εντόκων γραμματίων στις 14 Απριλίου. Πλέον, στο οικονομικό επιτελείο εκτιμούν ότι τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους επαρκούν έως και τις 24 Απριλίου. Ημέρα που συνεδριάζει και το άτυπο Eurogroup, από το οποίο η ελληνική πλευρά αναμένει μία απόφαση για εκταμίευση μέρους των δόσεων που εκκρεμούν.
«Αφήστε την Ελλάδα να αναπνεύσει»...
Δημόσια συγκέντρωση για την στήριξη της χώρας διοργανώνεται στη Μελβούρνη
Στα πλαίσιο της καμπάνιας «Αφήστε την Ελλάδα να αναπνεύσει» διοργανώνεται στις 21 Απριλίου στη Μελβούρνη, στο Εργατικό Κέντρο (Trades Hall), δημόσια συγκέντρωση με ομιλητές πολιτικούς και εκπροσώπους των εργατικών συνδικάτων της Αυστραλίας στην οποία θα παρουσιαστεί και μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης.
Θέμα της συγκέντρωσης θα αποτελέσει ο αγώνας της Ελλάδας για εθνική και οικονομική κυριαρχία την δύσκολη αυτή περίοδο για τη χώρα, όπου καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη σύναψη μιας δίκαιης συμφωνίας με τους εταίρους της.
Στους ομιλητές περιλαμβάνονται ο οικονομολόγος Διαμαντής Ρόρρης, επικεφαλής της εκστρατείας Australian-Greek Solidarity Campaign, υπό την αιγίδα της οποίας είναι και η συγκέντρωση αυτή, ο ομοσπονδιακός βουλευτής των Πρασίνων Adam Bandt, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων Αυστραλίας (ACTU) Ged Kearney και ο πρόεδρος του Αυστραλιανού Συνδικάτου Εργατών Μετάλλου Andrew Dettmer.
Η συγκέντρωση θα γίνει στις 7.00μμ, την Τρίτη 21 Απριλίου, στο Trades Hall, στη γωνία των οδών Lygon και Victoria, στο κέντρο της Μελβούρνης.
Μοντέλο του Playboy έκανε δώρο στο αγόρι της... τρίο
Δεν έβρισκε τι δώρο να πάρει για τα γενέθλιά του
Ένα μοντέλο του Playboy, αποκάλυψε ότι έκανε δώρο στον αγαπημένο της… τρίο για τα γενέθλιά του - επειδή δεν ήξερε τι να του πάρει. Η εντυπωσιακή ξανθιά, Daniella Chavez επιστράτευσε μια φίλη της για να λάβει μέρος σε μια παθιασμένη νύχτα σεξ μαζί με το αγόρι της.
Η 25χρονη σεξοβόμβα, από το Las Condes της Χιλής, ανέφερε σχετικά στο Playboy (Μεξικάνικη έκδοση): «Ήταν τα γενέθλια του αγαπημένου μου άντρα και πέρασα δυο μέρες ψάχνοντας σε εμπορικά κέντρα για το τέλειο δώρο, αλλά δεν είχα καμία τύχη». Έτσι, μια μέρα πριν ο σύντροφός της σβήσει τα κεράκια, ζήτησε βοήθεια από μια φιλενάδα της η οποία της είπε «χάρισέ του μία νύχτα πάθους, ένα τρίο μαζί με μια άλλη κοπέλα».
Η 25χρονη αρχικά γέλασε με την πρόταση της φίλης της και όταν η πρώτη της ζήτησε να της βρει μια πρόθυμη γυναίκα για το σκοπό αυτό, η δεύτερη φυσικά και δέχτηκε να συμμετάσχει όταν της έγινε πρόταση.
«Της είπα να έρθει στο διαμέρισμά μας, όπου αφού πρώτα είχαμε ένα ωραίο δείπνο, έπειτα από μερικά ποτά, η νύχτα άρχισε να γίνεται πιπεράτη», είπε. Όσο για τον αγόρι; Φαντάζεστε ότι δυσαρεστήθηκε με το δώρο του; «Εξεπλάγην…», είπε η φιλενάδα του.
Ένα γραφείο στο οποίο οι εργαζόμενοι δουλεύουν γυμνοί
Κι όμως, χάριν επαγγελματικού πειραματισμού, εργάζονται όπως τους γέννησε η φύση...
Έχετε ακούσει μια εταιρεία ονόματι The Bold Italic; Αν όχι, τώρα ήρθε η ώρα όχι απλά να ακούσετε γι’ αυτή αλλά να σας εντυπωθεί για τα καλά. Όχι γιατί αποτελεί έναν σύγχρονο οδηγό πόλης και εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά γιατί μετατράπηκε για έναν ολόκληρο μήνα σε εταιρεία γυμνιστών, αφού οι υπάλληλοί της αποφάσισαν να υιοθετήσουν ένα διαφορετικό ενδυματολογικό λουκ, λιτό κι απέριττο όσο δεν πάει…
Είναι πραγματικό γεγονός πως στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Σαν Φρανσίσκο, τον μήνα Μάιο αποφάσισαν να δοκιμάσουν ένα εντελώς καινούριο είδος εργασιακού περιβάλλοντος το οποίο θα απέβαλλε όλα τα εμπόδια. Ένα από αυτά θεωρήθηκαν και τα ρούχα κι έτσι απέβαλλαν ακόμα κι αυτά.
Οι εργαζόμενοι μπορεί να έφταναν ντυμένοι αλλά στη συνέχεια γδύνονταν και δούλευαν γυμνοί καθ' όλη τη διάρκεια της βάρδιας. Στόχος του team που αποφάσισε την καινοτόμα ενδυματολογική εργασιακή προσέγγιση να καταγράψει εάν αυτό θα βελτίωνε τις επιδόσεις των εργαζομένων.
Οπως αναφέρει το δελτίο τύπου και η αποτίμηση των αποτελεσμάτων του εγχειρήματος στον επίσημο ιστότοπό της εταιρείας, κάποιοι δεχθήκαν την ιδέα με ενθουσιασμό ενώ άλλοι υπήρξαν πιο επιφυλακτικοί στην αρχή. Στο τέλος βέβαια όλοι αναγκάστηκαν να υποκύψουν...
Κατά την διάρκεια του πρωτότυπου ενδυματολογικού επιχειρηματικού εγχειρήματος, οι υπάλληλοι εργαζόταν κανονικά απλά χωρίς ρούχα, χωρίς ούτε εσώρουχα, κι όπως βεβαιώνει η εταιρεία την αμηχανία και το αίσθημα ντροπής της αρχής διαδέχθηκαν τα αστεία και πειράγματα. Σύντομα οι εργαζόμενοι ένιωσαν οικειότητα και άνεση όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με το σώμα τους. Δήλωσαν ενθουσιασμένοι από την αλλαγή στη διάθεσής τους, είδαν βελτίωση της δημιουργικότητάς τους η οποία εκτόξευσε την παραγωγικότητα στα ύψη...
Δεν διευκρινίζεται βέβαια αν μετά την μεγάλη, όπως σημειώνεται επιτυχία του γυμνού πειράματος, η εταιρεία θα υιοθετήσει το νέο εργασιακό dress code και για τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
