Στα ΙΜΙΑ η ιστορία επαναλαμβάνεται! Τραγωδία ή φάρσα;

Με ανακοίνωσή του το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στέλνει μήνυμα στην ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην κατασκευή έργων για την κατοίκηση μικρών νησιών κίνηση που είχε προαναγγείλει το υπουργείο Ναυτιλίας με επιστολή του υφυπουργού Νεκτάριου Σαντορινιού στη Βουλή.

Η Άγκυρα, επικαλούμενη πως δεν κατονομάστηκαν τα νησιά, επαναφέρει ανοιχτά τη στρατηγική των γκρίζων ζωνών, διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί τυχόν συνθήκες που θα προκληθούν από την ελληνική κυβέρνηση σε «διαφιλονικούμενους γεωγραφικούς σχηματισμούς».

Στα Ίμια το 1996 φτάσαμε πολύ κοντά σε ένα ολέθριο πόλεμο, αποτέλεσμα του σκληρού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού δύο αδίστακτων αστικών τάξεων.

Ζήσαμε όμως την τραγωδία της απώλειας τριών παλικαριών.

Το 2017 φαίνεται ότι ορισμένοι ενορχηστρώνουν την επανάληψη όλων αυτών, εφαρμόζοντας τα ακραία πολεμοκάπηλα σχέδια τους που απειλούν και τους δύο λαούς του Αιγαίου.

Προκαλεί τεράστια ερωτήματα το γεγονός ότι ενώ κορυφώνονται οι εξελίξεις σχετικά με το Κυπριακό Ζήτημα και εδώ καιρό συστηματικά καλλιεργείται κλίμα "εθνικής ανασφάλειας" με την προβολή του κινδύνου "θερμού επεισοδίου" εξαιτίας της τουρκικής επιθετικότητας, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται να ρίξει νερό στο μύλο του επικίνδυνου και κλιμακωμένου ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού με το αιφνιδιαστικό σχέδιο εποικισμού των βραχονησίδων. Επαναλαμβάνοντας το τυχοδιωκτικό σχέδιο που είχε οδηγήσει σε ένα σπιράλ επικίνδυνων ελληνοτουρκικών ενεργειών στην Κρίση των Ιμίων το 1996!

Πρόσφατα επιχειρήσαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα:

 Ποιος θέλει νέα Ίμια;

Συστηματικά συντηρείτε ένα κλίμα τρομοκράτησης του λαού μας καθώς προβάλλεται ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο εξαιτίας της μονόπλευρης τουρκικής επιθετικότητας.

Η κυβερνητική προπαγάνδα αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό και την συγκάλυψη των ολέθριων αντεργατικών μέτρων, στρώνει το δρόμο σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα και στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στην πραγματικότητα και τα δύο κράτη εντείνουν τον ανταγωνισμό τους για τον έλεγχο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Στο πλαίσιο αυτό καταγράφεται η κυβερνητική πρωτοβουλία για κατοίκηση 28 βραχονησίδων όπως αποκάλυψε με έγγραφό του στη Βουλή ο υφυπουργός Ναυτιλίας, Νεκτάριος Σαντορινιός. Στόχος, είναι τα νησιά αυτά να αποκτήσουν «οικονομική δραστηριότητα για εθνικούς κυρίως λόγους» και εξηγεί ότι η πρωτοβουλία αφορά την αξιοποίηση των υπαρχουσών υποδομών από τη δεκαετία του 1990 υποδομές καθώς και την κατασκευή έργων μικρής κλίμακας, προκειμένου να νησιά να γίνουν κατοικήσιμα και να αναπτυχθούν δραστηριότητες.

Πρόκειται για μια σαφώς επιθετική κίνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έρχεται να εντείνει τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Το πώς μας περιγράφει ο μαχόμενος δημοσιογράφος Τάσος Κωστόπουλος, στο κείμενο στην Εφημερίδα των Συντακτών «Το γκρίζο έπος» των βραχονησίδων» όπου αποκαλύπτει ότι η κρίση των Ιμίων (1996) συνδέεται άμεσα και με την έναρξη ισχύος της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας(16/11/1994) και τις επιπτώσεις της στη μακροχρόνια ελληνοτουρκική διένεξη για τα χωρικά ύδατα, τον εθνικό εναέριο χώρο και την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου.

Η εν λόγω σύμβαση (που δεν έχει υπογραφεί από την Τουρκία, τις ΗΠΑ και μερικές ακόμη χώρες, όπως το Ισραήλ ή η Βενεζουέλα) επιτρέπει τη μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 μίλια, ενέργεια που η Άγκυρα θεωρεί εχθρική με το σκεπτικό ότι περιορίζει υπερβολικά την πρόσβασή της στην κοινή «περίκλειστη θάλασσα».

Στις 8 Ιουνίου 1995 το τουρκικό κοινοβούλιο προειδοποίησε μάλιστα την Ελλάδα ότι παρόμοια απόφαση θα συνιστούσε αιτία πολέμου (casus belli)· η ελληνική Βουλή επικύρωσε έτσι μεν τη σύμβαση (Ν. 3221 της 23/6/1995), παρέπεμψε όμως την επέκταση των χωρικών υδάτων σε μελλοντικό διάταγμα.

Αντιμέτωπη με την απροσχημάτιστη αυτή απειλή, η κυβέρνηση Παπανδρέου δοκίμασε να αξιοποιήσει πλαγίως μια άλλη ευνοϊκή διάταξη της σύμβασης.

Στις 9/7/1995 ένα διακριτικό αρθράκι του «Βήματος» γνωστοποίησε την πρόθεση του υπουργού Αιγαίου, Αντώνη Κοτσακά, και του υφυπουργού Άμυνας, Εμμανουήλ Μπετενιώτη, «να δημιουργηθούν στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης» στα ακατοίκητα βράχια του Αιγαίου: «Σε κάθε βραχονησίδα εγκαθίστανται από μία ελληνική σημαία, μία δεξαμενή με πόσιμο νερό και μία άλλη με καύσιμα», θα χτιστεί «από ένα εκκλησάκι και ένα πέτρινο κτίριο» που «μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως κατάλυμα είτε ως καταφύγιο», θα παρέχονται δε υλικές διευκολύνσεις «σε όποιον επιθυμήσει να περάσει λίγες εβδομάδες οικολογικού τουρισμού» εκεί.

Αυτό που αποσιωπούνταν ήταν οι νομικές προεκτάσεις του προγράμματος.

Σύμφωνα με το άρθρο 121 της Διεθνούς Σύμβασης, «βράχοι, οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή, δεν έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα», σε αντίθεση με τα κατοικημένα νησιά.

Όπως εύστοχα επισήμανε την επαύριο της κρίσης ο Γιώργος Δελαστίκ, «επί της ουσίας, οι “ρομαντικοί Ροβινσώνες” θα άλλαζαν το νομικό καθεστώς του Αιγαίου! Θα ανέτρεπαν το σημερινό “στάτους κβο” σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα υπέρ της Ελλάδας, δεδομένου ότι θα “εμφανίζονταν” ξαφνικά εκατοντάδες καινούρια ελληνικά νησιά από την άποψη του διεθνούς δικαίου!» («Πριν», 4.2.1996, σ. 5).

Η απάντηση της Άγκυρας ήρθε με την αμφισβήτηση της κυριότητας όσων ακατοίκητων νησίδων του Αιγαίου δεν είχαν αποδεδειγμένα καταληφθεί από τον ελληνικό στρατό μέχρι τις 13/2/1914 (Κούρκουλας 1997, σ. 179-181).

Πιστεύουμε ότι οι πολεμικές προετοιμασίες της κυβέρνησης στοχεύουν στην υπεράσπιση των Μεγαλοιδεατικών αστικών βλέψεων.

Η ιστορία του εργατικού κινήματος διδάσκει ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει ο πόλεμος είναι ο φόβος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής.

Εμείς θεωρούμε ότι στις 28 Ιανουαρίου πρέπει να συμμετέχουμε στην μεγάλη Αντιπολεμική συγκέντρωση στα  και πορεία με την συμμετοχή αγωνιστών Ελλήνων-Τούρκων-Κούρδων.

Πηγη