Στην Νοτιοδυτική Ρωσία,στην περιοχή του Βορονέζ,απλώνεται σε μία έκταση πολλών χιλιομέτρων μία βραχώδης κορυφογραμμή λευκού χρώματος.Το ασyνήθιστο χρώμα οφείλεται στα ιζήματα της Κρητιδικής εποχής. Η ονομασία προέρχεται από την κρητίδα, τη γνωστή κιμωλία, πέτρωμα μαλακό, ασβεστολιθικό και σχεδόν λευκό, που αποτέθηκε κατά το τέλος του σε εκτεταμένες ζώνες της Ευρώπης.
Ανάμεσα σε τέτοιους βράχους βρίσκεται και το χωριό Κοστομάροβο,ενώ κοντά υπάρχει ένα ορθόδοξο μοναστήρι.Αυτό θεωρείται ένα από τα πιο παράξενα μοναστήρια της χώρας:οι ναοί και τα κελιά βρίσκονται στο βάθος των σπηλαίων,κρυμμένα ανάμεσα στα άσπρα βράχια.Στους υπόγειους χώρους του κυρίως ναού μπορούν να χωρέσουν δύο χιλιάδες άτομα.
Ο τόπος αυτός ήταν ένα καταφύγιο για τους μοναχούς που έψαχναν έναν τόπο μακριά από τον κόσμο από τον 12ο περίπου αιώνα.Έφτιαχναν τα κελιά τους στο βάθος των σπηλαίων και περνούσαν την ζωή τους με νηστεία και προσευχή.
Η πρόσοψη του μοναστηριού αποτελείται από λευκές πέτρες και από πάνω υψώνονται οι χρυσοί τρούλοι.Ο κάθε επισκέπτης λαμβάνει ένα κερί για να μπορεί να οδηγήσει τα βήματά του μέσα στους σκοτεινούς λαβύρινθους.
Η εξομολόγηση γίνεται στην »Σπηλιά της Μετανοίας».Για να φτάσει κάποιος εκεί,πρέπει να περάσει από ένα μακρύ και στενό διάδρομο.Σταδιακά ο διάδρομος στνεύει και ο πιστός θα πρέπει να σκύψει και εν τέλει να γονατίσει για μπει στο σπήλαιο που βρίσκεται ο ιερέας
Μετά την επανάσταση του 1917,οι Μπολσεβίκοι έκλεισαν το μοναστήρι.Κατά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο έγιναν στην περιοχή σκληρές μάχες με τους Γερμανούς.Οι σπηλιές του μοναστηριού της Μεταμορφώσεως προσέφεραν καταφύγιο στους σοβιετικούς στρατιώτες.
Μετά το 1943 ο Στάλιν σε συνενόηση με τον Πατριάρχη Σέργιο επέτρεψε να ανοίξει πάλι το μοναστήρι.Όταν όμως ήλθε στην εξουσία ο Χρουστσιώβ οι σοβιετικές αρχές,με το πρόσχημα ότι οι εκκλησιαστικοί χώροι ήταν ακατάλληλοι για περαιτέρω χρήση,γκρέμισαν όλα τα εξωτερικά χτίσματα και πλημμύρισαν τα σπήλαια.
Ο καινούργιος ναός χτίστηκε το 1993 και το σπήλαια καθαρίστηκαν το 1997.Χιλιάδες πιστοί απ’όλη την Ρωσία τα επισκέπτονται καθημερινά.
Απόδοση στα ελληνικά-επιμέλεια: π. Γεώργιος Κ. (proskynitis)
Οι φοιτητικές εστίες είναι αδύνατο να καλύψουν τις ανάγκες που έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Δεκάδες φοιτητές, όπου οι οικογένειές τους έχουν μηδενικό ή ελάχιστο εισόδημα, δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν δωμάτιο…
«Την προηγούμενη χρονιά βρήκαμε φοιτήτρια να κοιμάται μέσα σε ντουλάπα εργαστηρίου»! Ήταν μία από τις πιο συγκλονιστικές φράσεις που ακούστηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων, το οποίο με αφορμή την παρουσία φοιτητών συζήτησε το οξύ πρόβλημα στέγασης που απειλεί 200 περίπου φοιτητές με διακοπή των σπουδών τους. Και η μαρτυρία αυτή μεταφέρθηκε στο σώμα από τον επικεφαλής της παράταξης «Γιάννενα Τώρα» Άρη Μπαρτζώκα, ο οποίος ως γνωστόν είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ο κ. Μπαρτζώκας με γλαφυρό τρόπο περιέγραψε το πρόβλημα το οποίο γίνεται όλο και πιο έντονο.
Οι φοιτητικές εστίες είναι αδύνατο να καλύψουν τις ανάγκες που έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Δεκάδες φοιτητές, όπου οι οικογένειές τους έχουν μηδενικό ή ελάχιστο εισόδημα, δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν δωμάτιο και αδυνατούν να μείνουν στην πόλη. Κινδυνεύουν λοιπόν να χάσουν τις σπουδές τους και μαζί να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους.
Η πρώτη προσπάθεια που έκανε το Πανεπιστήμιο προκειμένου να διασφαλίσει δωμάτια σε ξενοδοχεία της πόλης, δεν βρήκε ιδιαίτερη ανταπόκριση. Στον αέρα είναι δεύτερη πρόσκληση, με την ελπίδα να διαθέσουν δωμάτια είτε ξενοδοχεία είτε συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων. Το Δημοτικό Συμβούλιο, αναγνώρισε το μέγεθος του προβλήματος το οποίο νωρίτερα είχε μεταφέρει με σαφή τρόπο εκπρόσωπος των φοιτητών.
Άμεσα διαπαραταξιακή αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου θα συναντηθεί με τον Περιφερειάρχη και τον Πρύτανη προκειμένου να εξεταστούν λύσεις ενώ ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο ακόμη και της οικονομικής συνδρομής του Δήμου. Οι φοιτητές ανέδειξαν συνάμα και το πρόβλημα της μετακίνησης λόγω του ακριβού εισιτηρίου, το οποίο επίσης αναγνώρισε το Δημοτικό Συμβούλιο και αναμένεται και προς αυτή την κατεύθυνση να αναληφθούν πρωτοβουλίες.
Σημειώνεται ότι το πρόβλημα της στέγασης των φοιτητών είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την οικονομική κρίση και φέτος θεωρείται πιο μεγάλο και πιο σοβαρό από κάθε άλλη χρονιά.
Ο δρόμος για το στυλ έχει αφετηρία το εξής δεδομένο… Απόκτηση αυτοπεποίθησης Το πρόσωπό μας είναι το κυριότερο κομμάτι του στυλ μας γιατί είναι ο καθρέφτης της προσωπικότητάς μας. Αν έχεις ωραίο πρόσωπο δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά, αν όμως η φύση εστίασε αλλού τότε μερικά τρικ μπορούν να κάνουν θαύματα Στυλ είναι το ντύσιμο των σκέψεων και αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό!
Οι σωστές επιλογές είναι αυτές που γίνονται κατόπιν σκέψης. Το στυλ άλλωστε δεν βιάζεται και δεν σκοντάφτει όπως η μόδα! Η μόδα αλλάζει, το στυλ μένει αναλλοίωτο. Αναζήτησε ένα καλό ύφασμα και πέτυχε την σωστή εφαρμογή.
Δεν αγοράζεις ποτέ ότι δεν «κάθεται» καλά στο σώμα σου και μην ξεχνάς πως και οι ατέλειες είναι ωραίες. Άλλωστε το τέλειο μυαλό μπορεί να οδηγήσει και στο τέλειο σώμα… οπότε αν δεν έχουμε το δεύτερο… εστιάζουμε στο πρώτο!
Όταν αγοράζεις ρούχα βάλ’ τα κοντά στο πρόσωπό σου και δες αν σου ταιριάζουν τα χρώματα
. Δεν μας πάνε όλα! Το καλύτερο χρώμα στον κόσμο, είναι αυτό που δείχνει ωραίο επάνω σου. Οι γυναίκες σκέφτονται όλα τα χρώματα, εκτός από την απουσία χρώματος. Να θυμάσαι… το μαύρο τα έχει όλα, το λευκό επίσης… Η ομορφιά τους είναι απόλυτη, αποτελούν την τέλεια αρμονία. Και μην ξεχνάς πως οτιδήποτε είναι γύρω ή πάνω στο λαιμό σου σε δείχνει πιο στιλάτη γιατί τραβάει τα βλέμματα!
Μια γυναίκα με όμορφα παπούτσια δεν είναι ποτέ άσχημη! Αγόρασε αυτό που σου αρέσει, αυτό που από μόνο του μπορεί να δημιουργήσει ένα στυλ. Να θυμάσαι πως η κλασσική μαύρη γόβα, καθώς και τα ανδρόγυνα παπούτσια είναι αυτά που έχουν κερδίσει την μάχη με το χρόνο και ταιριάζουν σε κάθε γυναίκα.
Η χάρη στις γυναίκες ελκύει περισσότερο από την ομορφιά και ο βασικότερος κανόνας είναι η απλότητα. Η απλότητα είναι το κλειδί για την πραγματική κομψότητα. Άλλο μόδα, άλλο στυλ! Αν το έχεις παρατηρήσει ακριβά, μοδάτα και ελαφρώς εκκεντρικά ρούχα (που τα αγόρασες στις εκπτώσεις) τα έχεις φορέσει μία σεζόν και τα έχεις κάνει μόνιμους κατοίκους της ντουλάπας σου.
Στυλ τελικά, είναι απλώς η καλή εμφάνιση; Όχι! Eίναι να μην ξεχνάς την ιστορία σου, από πού ήρθες, που βρίσκεσαι και που θέλεις να φτάσεις. Η κομψότητα προέρχεται από το να είσαι όμορφος εσωτερικά. Αν ντυθείς άκομψα, θα θυμούνται το ρούχο. Αν ντυθείς άψογα θα θυμούνται εσένα!
Η κομψότητα δεν έχει να κάνει με το να βάλεις ένα καινούργιο φόρεμα. Αγοράζουμε ρούχα που ταιριάζουν με το ύφος της γκαρνταρόμπας μας, αυτό που έχουμε δημιουργήσει μέχρι τώρα και όχι ρούχα που είναι από μόνα τους μια κατηγορία… Kαι φυσικά ντυνόμαστε ανάλογα με την περίσταση: επίσημα ή casual. Η εξαίρεση είναι το τζιν παντελόνι που μας βγάζει πάντα ασπροπρόσωπους!
Δεν ήρθε ακόμα ο καιρός να ξαναγραφεί η Ιστορία, αν θεωρείται συγγραφή το ψέμα στα όρια της καραμπινάτης αλητείας να εμφανίζεται κάθε χρόνο το επεισόδιο του Πολυτεχνείου όπως βολεύει τους καταστροφείς της χώρας.
Καμιά λαϊκή εξέγερση δεν έγινε, ούτε από μια τέτοια προέκυψε το Πολυτεχνείο. Πέρα απ’ αυτό. Είναι το αίσχος να το τιμούν σήμερα ακόμα και οι «αγωνιστές» του, όταν αυτοί οι ίδιοι το πρόδωσαν ως επώνυμοι πολιτικοί. Όταν αυτοί είναι οι μεγάλοι ένοχοι του μνημονίου.
Η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου άνοιξε τα πόδια στη διαπλοκή, ξάπλωσε στο κρεβάτι ντυμένη και στολισμένη με τα ανατρεπτικά συνθήματα του Πολυτεχνείου, και αφέθηκε στις σεξουαλικές παρορμήσεις των νταβατζήδων του δημοσίου.
Αυτή ακριβώς η φουρνιά που ταυτίστηκε με το Πολυτεχνείο, και τόσο ξεδιάντροπα συνεχίζει να το καπηλεύεται, ανέδειξε τους κομματικούς παικταράδες της αρπαγής της κυβερνητικής εξουσίας.
Ένας συντάκτης μοιράζεται πώς και γιατί είπε στην κοπέλα του ότι την απάτησε.
Ψιτ, μεγάλε. Έλα μην κρυβόμαστε τώρα. Για να έχεις μπει εδώ είτε ο «γιαννούκος» έχει κελαηδήσει και σε άλλη/άλλες φωλιές είτε σκέφτεται (δηλαδή εσύ σκέφτεσαι) να το κάνει. Αφού ξεκαθαρίσουμε αυτό, ας προχωρήσουμε στα επόμενα.
Τις προάλλες, που λες, βγήκε η Σκάρλετ Γιόχανσον και δήλωσε ότι η μονογαμία δεν είναι φυσιολογική. Τι ευτυχία, Θεέ μου. Τα λόγια της ακούστηκαν σαν θεία μελωδία στα αφτιά μου. Παρόλα αυτά, έπεσαν να την φάνε διάφοροι σεμνότυφοι. Στην πραγματικότητα όμως είπε αυτό που όλοι σκέφτονται αλλά δεν τολμούν να το ομολογήσουν. Μπράβο της, μακάρι να βρει κάποιον να συμμερίζεται τις ίδεις απόψεις.
Γιατί όσο και αν νιώθεις ότι καταπιέζεσαι όταν είσαι σε μια σχέση, ότι ναι την αγαπάς τη Μαρία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γουστάρεις να περάσεις ένα και περισσότερα βράδια με τη Αγγελική. Όσο και αν είσαι ελαστικός με τον εαυτό σου ή τρομακτικά εγωιστής και λες «ντάξει, μωρέ, μαλακία έκανα, αλλά δεν τρέχει και κάτι. Δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπάω», κανείς δεν γουστάρει να τον κερατώνουν. Και ακόμα περισσότερο δεν γουστάρει να το μαθαίνει. Αυτό όμως το τελευταίο σηκώνει συζήτηση.
Και λέω να την κάνω μαζί περισσότερο για να τα βγάλω από μέσα μου, επειδή βρέθηκα στη θέση όπου έπρεπε να της πω ότι την απάτησα, αλλά και γιατί θα ήθελα να μάθω και τη δική σου γνώμη.
Αξίζει να το πεις;
Ναι, δεν υπάρχει πρέπει ή δεν πρέπει. Υπάρχει, αξίζει ή όχι. Δεν είναι δηλαδή μόνο θέμα προσωπικής ηθικής. Είναι πώς η προσωπική σου ηθική εκφράζεται μέσα σε μία συγκεκριμένη σχέση. Κι αν νομίζεις ότι αυτό είναι κάτι εντελώς ακλόνητο και σταθερό, λυπάμαι αλλά δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Το μόνο σταθερό είναι η ζωή και ο θάνατος, για όλα τα υπόλοιπα ας κρατάς μια πισινή. Ο εαυτός μπορεί να σε εκπλήξει. Και να εύχεσαι να το κάνει. Διαφορετικά μάλλον η ζωή σου θα είναι ανυπόφορη. Ή ξέρω γω θα κυλάει νερό αντί για αίμα μέσα σου.
Θα μιλήσω για ‘μένα, αναγκαστικά. Σχέση με την, ας την πούμε, Μαρία. 2 χρόνια. Με τα πάνω μας και τα κάτω μας, αλλά πολύ καλά. Και έρχεται η, ας την πούμε, Αγγελική. Με σχέση και εκείνη. Ξεκάθαρη εκείνη. Ξεκάθαρος και εγώ. Σε ένα μήνα, το κάναμε 4 φορές. Το έκοψε. Δεν μου κακοφάνηκε.
Όφειλα όμως να το πω στη Μαρία. Θα το έλεγα και ήξερα ότι θα χωρίζαμε. Δεν το ήθελα. Όφειλα να το πω. Γιατί είχα φερθεί μαλακισμένα και δεν γούσταρα να την κοροϊδεύω. Εννοείται ότι δεν το είπα την επόμενη μέρα. Ούτε την επόμενη εβδομάδα. Το είπα μετά από κάνα μήνα.
Αν η Μαρία ήταν η Ελένη, 6 μήνες σχέση που δεν φτούραγε, που δεν περνάγαμε καλά, που ξεθύμαινε σαν μπύρα που την αφήνεις να βράζει κάτω από το ζεστό ήλιο και που ήδη ο χωρισμός πετούσε σαν μύγα πάνω από τη χωριάτική δεν θα έλεγα τίποτα. Αν θα χώριζα; Ναι, αλλά όταν θα ήταν η ώρα να χωρίσω.
Αν είχα δαγκώσει τη λαμαρίνα με την Αγγελική, μην σου πω ότι θα εξαφανιζόμουν κιόλας. Μαλάκας; Ναι, αλλά δεν σε νοιάζει τόσο. Αυτοί που πορεύονται με τα τεφτέρια της ηθικής τους αμόλυντα, ας κατέβουν από τον άμβωνα και να δουν τι σημαίνει ζωή.
Ωραία, και πώς το λες
Δεν υπάρχει τρόπος, απλώς το πετάς. Δεν χρειάζεται να έχεις στήσει σκηνικό και να έχεις υπολογίσει αν θα είναι ευνοϊκές οι συναστρίες. Ποτέ δεν θα υπάρξει η κατάλληλη στιγμή. Ρίχνεις την κεραμμύδα και η άλλη την τρώει κατάμουτρα. Όσο κι αν έχεις καλή διάθεση, όσο και αν έχεις μαζί σου σφουγγαρίστρες, κουβάδες και τη μισή παραγωγή της softex, μόνη της θα μαζέψει τα αίματα.
«Πήγα με μια κοπέλα, την Αγγελική. Δεν την ξέρεις. Βασικά πήγα μαζί της τέσσερις φορές». 15 λέξεις. Άντε πες τες. Τις είπα.
Ναι, το ποτό, τα άγχη σου, τα προβλήματα που έχετε, το ότι ήταν απόμακρη. Όσο μεγάλο και αν είναι το τσουβάλι με τις δικαιολογίες σου, καλύτερα να το αφήσεις έξω από την πόρτα.
Εδώ δεν πιάνουν αυτά.
Εδώ είσαι γυμνός.
Και έτσι πρέπει.
Η ερώτηση μετά
Παρά το σοκ, καμία δεν παγώνει. Είναι έτοιμη για ερωτήσεις. Οπότε να είσαι έτοιμος. Απάντα straight. Είπαμε, είσαι γυμνός εδώ.
«Σου άρεσε περισσότερο;»
«Ήταν διαφορετικό»
«Σου άρεσε περισσότερο»
«Όχι»
Το εννοούσα το «όχι». Με τόσες ενοχές, πώς να χαρείς; Ωστόσο, μην είσαι αφελής και θεωρήσεις ότι αυτό θα είναι υπέρ σου. Δεν είναι γιατί δεν σε πιστεύει. Και «ναι» να πεις, δεν θα σε πιστέψει. Απλά, αν πεις ναι, μην συμπληρώσεις «ήταν μόνο σεξ».
Και στη συνέχεια τι γίνεται;
Προσωπικά, γνώριζα. Χωρισμός. Και έγινε. Κάνεις προσπάθειες, επιμένεις, όμως είναι σαν να μιλάς σε τοίχο. Αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι εσύ θα έχεις την ίδια κατάληξη. Ξέρεις, καμιά φορά μπορούν να το δουν και αλλιώς. Βέβαια, τα ραγισμένα γυαλιά δύσκολα ξανακολλάνε και πάντα μια πληγωμένη γυναίκα αν της δώσεις πάτημα θα βρει τρόπο να χρεώσει όλα τα κακά της σχέσης σε σένα και να σε βγάλει μαλάκα.
Α ναι! Και η εκδίκηση σερβίρεται μα κρύα, μα ξαναζεσταμένη, μα κατεψυγμένη. Αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που έπαιρνες από την αρχή. Όταν πας στο ξένο κρεβάτι να ξέρεις ότι οι ολόκληρες πίτες έχουν σωθεί και ο σκύλος έξω είναι πεινασμένος. Go figure.
Απολαύστε τις πιο αποκαλυπτικές φωτογραφίσεις που έγιναν ποτέ στην εγχώρια showbiz...
Επιστρέφω με ένα θέμα που φάνηκε ότι σας άρεσε πολύ!!! Και αφού σας υποσχέθηκα ότι θα υπάρξει και δεύτερο μέρος από τις πιο σέξυ ελληνικές κορμάρες που τα πέταξαν όλα, δεν μπορώ παρά να κρατήσω τον λόγο μου…
Απολαύστε λοιπόν Κωσταντίνα Μιχαήλ, Βάνα Μπάρμπα, Αδελφές Κανονίδου και πολλές άλλες, γυμνές… ΕΔΩ
Η καθηγήτρια των αγγλικών μου ήταν μια από αυτές τις νεαρές, cool καθηγήτριες που όλοι θέλουν για φίλη Ήταν τότε στα τελευταία 20-κάτι της ή στα πρώτα 30-κάτι της κι αν και δεν το έπαιξε ποτέ «μια από εμάς», δεν ήταν ποτέ σνομπ απέναντί μας. Ήταν επίσης και φοβερή γκόμενα, ή τουλάχιστον για τα τότε δεδομένα μας. Ήταν γκομενάρα για την μικρή μας πόλη και ήταν και η πιο γκ0μενάρα καθηγήτρια στο σχολείο μας.
Στο τέλος της σχολικής χρονιάς η καθηγήτριά μας -που θα ονομάσουμε κυρία Χ για το υπόλοιπο της ιστορίας- μας μοίρασε χειρόγραφες κάρτες. Η κάθε μια υπέθεσα περιείχε ένα εγκάρδιο μήνυμα με ευχές, όπως άλλωστε είχε και η δικιά μου. Απλά η δική μου είχε και τα προσωπικά της στοιχεία.
«Αν θες να πιούμε κανέναν καφέ μέσα στο καλοκαίρι και να μου πεις τι έχεις διαβάσει, στείλε μου ένα email».
Ναι, θα μπορούσε να ήταν ένα άκακο μήνυμα, αλλά δεν μπορούσα να χάσω την πιθανότητα ότι μπορεί και να μην ήταν. Και από την στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο, ξέρεις ότι το ένστικτό μου ήταν σωστό.
Τελικά, μάζεψα το θάρρος και της έστειλα ένα μήνυμα στα τέλη του Ιουνίου. Ήταν γεμάτο από κοινοτυπίες τύπου «πως πάει το καλοκαίρι σου», «έχεις κανονίσει κανένα ταξίδι», «τι διαβάζεις», τέτοια. Έχοντας ξεμπερδέψει με αυτά της πρότεινα να πάμε για έναν καφέ σε ένα βιβλιοπωλείο που βρισκόταν σε μια γειτονική πόλη αρκετά μακριά από την ευρύτερη περιοχή του σχολείου. Ακόμα και αν κατέληγε πλατωνικό όλο αυτό, ξέραμε και οι δύο πως θα φαινόταν ύποπτο αν μας έβλεπαν να κάνουμε παρέα έξω από το σχολείο. Μου απάντησε αμέσως. «Θα το ήθελα πάρα πολύ. Γιατί δεν συναντιόμαστε την άλλη εβδομάδα;».
Πρέπει να αναφέρω εδώ πως η κυρία Χ ήταν -και από όσο γνωρίζω είναι ακόμα- παντρεμένη. Με παιδί. Το ήξερα, αλλά και πάλι την κυνήγησα. Δεν είμαι και πολύ περήφανος για αυτό αλλά όταν είσαι τόσο κοντά σε μια κλασσική νεανική φαντασίωση, η ηθική σου πυξίδα το χάνει κάπως. Μεγάλωσα με ηλίθιες κωμωδίες όπως το American Pie και «δραματικές ταινίες» όπως το Wild Things. Tο Χόλιγουντ με «έφτιαχνε» για αυτήν την ιστορία προτού καν καταλάβω πως λειτουργεί ο @uν@νισμός και ήμουν αποφασισμένος να το πάω ως το τέλος.
Πλησίασα νευρικά το βιβλιοπωλείο την ημέρα του ραντεβού, προσπαθώντας να δείχνω όσο πιο σοφιστικέ μπορούσα. Ευτυχώς για μένα, δεν την ένοιαζε κάτι τέτοιο και μόλις πήραμε τους καφέδες μας, αρχίσαμε να κοιτάμε βιβλία, προτείνοντας τίτλους ο ένας στον άλλον. Ακόμα δεν υπήρχε φλερτ, αλλά ήταν μια πιο ζεστή, πιο χαλαρή έκδοση της κυρίας Χ αυτή που έβλεπα – μια έκδοση που δεν έβλεπα στο σχολείο.
Τριγυρίσαμε στο κατάστημα για περίπου μια ώρα, κουβεντιάζοντας για αυτά που βλέπαμε στα ράφια. Τελικά, ήρθε η ώρα να φύγουμε, και εκείνη μου πρότεινε: «Να σου πω, θες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, ώστε να συνεχίσουμε αυτήν την κουβέντα;».
Αν είχα την παραμικρή αμφιβολία πριν, πλέον δεν την είχα. Όλη την επόμενη εβδομάδα φλερτάραμε μέσω τηλεφώνου. Δεν ήμουν σίγουρος ότι τα «κόλπα» που χρησιμοποιούσα στις κοπέλες της ηλικίας μου θα έπιαναν στην κυρία Χ, αλλά τελικά άρχισε να με ρωτάει για τα αισθηματικά μου. Πόσο χρονών ήταν πιο η μεγάλη γυναίκα με την οποία είχα πάει; Όχι και τόσο μεγάλη, της είπα, αλλά σίγουρα θα με ενδιέφερε να πάω με μεγαλύτερες.
«Αλήθεια; Ψάχνεις για μια Mrs Robinson;» είπε. Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκα: «Να σου πω», της είπα, «θα π*δ*xτούμe ή όχι;». «Θες;» απάντησε.
Της είπα ότι η οικογένεια μου έλειπε από το σπίτι εκείνη την εβδομάδα και ότι θα μπορούσε να έρθει από εκεί. Συμφώνησε.
Ήμουν ένα ηλίθιο, αυτάρεσκο 18χρονο μαλακισμένο και σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν ένα κατόρθωμα για το οποίο σύντομα θα μπορούσα να περηφανεύομαι. Δεν ήταν αγάπη. Δεν ήταν κάποια σοβαρή σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων. Ήταν μια κατάκτηση, απλά και ξάστερα και μάλιστα μια κατάκτηση που ελάχιστοι καταφέρνουν. Ήξερα όμως πως αν το έλεγα στου φίλους μου δεν θα με πίστευαν. Πώς μπορούσε να διασφαλιστώ;
Δεν είχε τίποτα κακό το σώμα της βέβαια. Απλά με σόκαρε η πραγματικότητα της κατάστασης, έχοντας περάσει την σ*ξουαλική μου καριέρα μέχρι εκείνο το σημείο, αντικρίζοντας μόνο σφιχτή έφηβη σάρκα
Είχα μια μικρή Sony Handicam που χρησιμοποιούσα για να γυρίζω φάρσες και κόλπα με το skateboard. Αυτή θα με βοηθούσε να αποθανατίσω την φάση και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι όταν σου συμβαίνει κάτι τόσο μυθικό και σημαντικό έχεις ένα ιερό χρέος να βρεις έναν τρόπο να το καταγράψεις. Πλέον ξέρω πως ήταν μια απαράδεκτη και παράνομη πράξη, αλλά σε εκείνη την φάση της ζωής μου, πίστευα πως ήταν απλά μια ιστορία σε στυλ American P1e.
Κάθισα στο άδειο μου σπίτι περιμένοντας την άφιξη της κυρίας Χ, προσευχόμενος να μην με δει κάποιος από τους γείτονες να υποδέχομαι μια γυναίκα που μου έριχνε τουλάχιστον μια δεκαετία. Είχα τοποθετήσει την κάμερα στο σαλόνι, ανάμεσα από την τηλεόραση και τα DVD, είχα τσεκάρει τις γωνίες μου. Η φάση έπρεπε να γίνει στον καναπέ για να την αποθανατίσω. Όταν η κυρία Χ μου έστειλε μήνυμα ότι έφτασε, πάτησα το record και πήγα να της ανοίξω.
Δεν γράφω γράμμα στο Penthouse, οπότε δεν θα ακολουθήσει κάποια σούπερ λεπτομερή περιγραφή της πράξης. Αρχίσαμε να φασωνόμαστε. Με κοίταξε με μάτια που ήταν λίγο πιο πεινασμένα από όσο θα έπρεπε. «Ήθελα να ρουφήξω αυτά τα χείλη όλο τον χρόνο», μου είπε.
Η Maria Rubtsova αντάλλαξε την κίνηση και τη φασαρία της μεγαλούπολης για τη θέση του ταχυδρόμου σε ένα μικρό χωριό
Ένα ξύλινο σπίτι σε ένα μικρό χωριό, άλογα, σκυλιά, και μια μέτρια δουλειά στο τοπικό ταχυδρομείο - μάλλον φαίνεται σαν μια βαρετή ζωή. Αλλά βλέποντας την ιστορία της Maria Rubtsova, θα αλλάξετε γνώμη.
Στα 23 της η Maria αποφάσισε να φύγει από τη Μόσχα και να εγκατασταθεί σε ένα μικρό χωριό το Maryino, 100 χιλιόμετρα βόρεια της Μόσχας. Εκεί άρχισε να εργάζεται στο ταχυδρομείο μοιράζοντας κάθε μέρα την αλληλογραφία με άλογο.
Μάλιστα, έχει αποκτήσει δύο εκατομμύρια φαν στην Κίνα μετά από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ σε ένα κινεζικό κανάλι, που αφορούσε τη δουλειά της.
«Η νεαρή γυναίκα εντυπωσίασε τους αξιωματούχους της κινεζικής εταιρείας (AliExpress)... Όταν το ντοκιμαντέρ για την καταπληκτική ταχυδρόμο, προβλήθηκε στην Κίνα, κέρδισε σχεδόν δύο εκατομμύρια οπαδούς» δήλωσε η Ρωσική Ταχυδρομική.
Τώρα, η 24χρονη παραδίδει την αλληλογραφία σε οκτώ χωριά στην περιοχή της. Σε αντίθεση με άλλους ταχυδρόμους, που μοιράζουν τα γράμματα με τα πόδια ή το ποδήλατο, αυτή ιππεύει το μαύρο της άλογο που τον φωνάζει Cosmos.
Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε από το τηλεοπτικό κανάλι της Κίνας CGTN, τον Οκτώβριο. Το κανάλι ανέφερε ότι το 90% του συνόλου των δεμάτων που παραδίδονται από τη Maria προέρχονται από κινεζικά ηλεκτρονικά καταστήματα. Επίσης, ήταν καλεσμένη στην εκδήλωση του Global Shopping Festival που πραγματοποιήθηκε στη Σαγκάη το περασμένο Σαββατοκύριακο.
«Είμαι σίγουρη ότι εκτός από ευχάριστες εντυπώσεις από την Κίνα, θα λάβω και συμβουλές για το πώς οργανώνεται το online εμπόριο», είπε η Rubtsova πριν από το ταξίδι της. Εκτός από τη δουλειά της, η Maria φροντίζει για δύο άλογα, ένα μοσχάρι, κατσίκες, πάπιες, κότες και τρία σκυλιά.
Η κυβέρνηση της Γαλλικής Πολυνησίας δημιουργεί τώρα μια ειδική οικονομική ζώνη, ώστε η πλωτή πόλη-κράτος να λειτουργεί με τη δική της εμπορική νομοθεσία
Σάρκα και οστά αρχίζουν να παίρνουν τα σχέδια για τη δημιουργία της πρώτης «πλωτής πόλης» στον Ειρηνικό Ωκεανό και μέχρι το 2020 ενδέχεται να είναι κατοικήσιμα τα πρώτα κτίρια, ουσιαστικά δηλαδή ο πυρήνας της πόλης.
To Seasteading Institute, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με βάση το Σαν Φρανσίσκο, που ιδρύθηκε το 2008, πέρασε μια δεκαετία επεξεργαζόμενο σχέδια για την κατασκευή «μόνιμων, καινοτόμων πλωτών κοινοτήτων στη θάλασσα». Νωρίτερα φέτος, υπέγραψε μια συμφωνία με την κυβέρνηση της Γαλλικής Πολυνησίας προκειμένου να αρχίσει το 2019 την οικοδόμηση της πρώτης τέτοιας αυτάρκους και αυτόνομης πλωτής πόλης-κράτους και όπως είπε ο πρόεδρός του, Τζό Κουίρκ, το 2020 ίσως να είναι έτοιμα τα πρώτα σπίτια, ξενοδοχεία, γραφεία και ρεστοράν.
Αν όλα εξελιχθούν βάσει των σχεδίων, στα κτίρια αυτά θα χρησιμοποιηθεί ντόπια ξυλεία, ίνες από μπαμπού και καρύδες και ανακυκλωμένο μέταλλο και πλαστικό.
Ο βασικός στόχος του project είναι «να απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από τους πολιτικούς» και «να ξαναγραφούν οι κανόνες διακυβέρνησης της κοινωνίας», όπως είπε ο Κουίρκ σε συνέντευξη στους Τάιμς της Νέας Υόρκης.
Η κατασκευή της ουτοπικής εξωχώριας κοινότητας, που θα είναι απαλλαγμένη από την καθεστηκυία πολιτική τάξη σύμφωνα με τον πρόεδρο του Seasteading Institute υπολογίζεται ότι θα στοιχίσει περί τα 60 εκατομμύρια δολάρια.
Η οργάνωσή του έχει ήδη εξασφαλίσει χρηματοδότηση από τον ιδρυτή του PayPal και έναν από τους πρώτους επενδυτές του Facebook, Πέτερ Τιλ. Αλλά για το επόμενο στάδιο του εγχειρήματος το Seasteading Institute σχεδιάζει τη χρηματοδότηση μέσω ενός initial coin offering- ενός νέου concept της Σίλικον Βάλεϊ και της Γουόλ Στριτ, όπου μπορούν να συγκεντρωθούν χρήματα μέσω της δημιουργίας και της πώλησης διαδικτυακών νομισμάτων-.
Μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη πλωτή κοινότητα, ο Κουίρκ ευελπιστεί ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες πολύ σύντομα.
Αν και η ιδέα φαντάζει βγαλμένη από την επιστημονική φαντασία, ο όρος «seasteading» υφίσταται τουλάχιστον από το 1981, όταν ο ναυτικός Κεν Νόιμεγιερ έγραψε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Sailing the Farm» που πραγματευόταν την ιδέα της αυτόνομης διαβίωσης σ’ ένα πλοίο. Ο Κουίρκ εμπνεύστηκε έτσι ότι μια πλωτή πόλη σε διεθνή ύδατα θα μπορούσε να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να επανασχεδιάσουν την κοινωνία και την διακυβέρνησή της.
Η κυβέρνηση της Γαλλικής Πολυνησίας δημιουργεί τώρα μια ειδική οικονομική ζώνη, ώστε η πλωτή πόλη-κράτος να λειτουργεί με τη δική της εμπορική νομοθεσία.
Το nikolas19634.blogspot.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, emails, υβριστικά ή συκοφαντικά,θα αφαιρούνται.
