Η pizza δημιουργήθηκε ως ένα φθηνό και εύκολο φαγητό, που μπορεί να καταναλωθεί συνοδεία μπύρας ή ακόμα και κρύα το επόμενο πρωί Τώρα, μία εταιρεία αλλάζει τα δεδομένα προσφέροντας την δυνατότητα στους λάτρεις της pizza να καταναλώσουν την πιο ακριβή pizza του κόσμου, αξίας 645 ευρώ η μία.
Πρόκειται για την takeaway αλυσίδα Pizza με την ονομασία GoGo, η οποία προσφέρει στους πελάτες της pizza με χαβιάρι, αστακό, γαρίδες και λάδι τρούφας, καλυμμένη με φύλλα χρυσού 23 καρατίων.
Με τιμή ίση με το κόστος ενός laptop ή ενός εισιτηρίου με επιστροφή στη Νέα Υόρκη, οι πλούσιοι πελάτες μπορούν να απολαύσουν την pizza την οποία τους σερβίρει μπάτλερ, ενώ κατά την παράδοση στρώνεται το απαραίτητο κόκκινο χαλί.
Η εταιρεία διατηρεί 15 καταστήματα στο Λονδίνο, χρειάζεται όμως παραγγελία τρεις μέρες πριν.
Εκτίμησε ότι το αυτοκίνητο δεν είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτηταΤην εκτίμηση ότι το αυτοκίνητο με το οποίο έχασε τη ζωή του ο Παντελής Παντελίδης, δεν είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, εξέφρασε ο πραγματογνώμονας Παναγιώτης Μαδιάς.
Ο κ. Μαδιάς, μιλώντας στο STAR, έδωσε νέα στοιχεία για το τραγικό δυστύχημα. Ο ίδιος εκτίμησε ότι το αυτοκίνητο δεν είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, γιατί θα είχε εκτραπεί στο πρώτο σημείο επαφής και θα είχε πέσει κάτω από τη γέφυρα.
Ο ίδιος είπε ότι το αυτοκίνητο πήρε με επιτυχία το δύσκολο σημείο της στροφής και μετά από εκεί και πέρα υπήρχε η αγωνία του οδηγού να το επαναφέρει. Επεσήμανε ότι το όχημα «κούρεψε» τους τσιμεντένιους ορθοστάτες που είναι επικίνδυνοι και θα έπρεπε να υπάρχουν ασφαλή συστήματα αναχαίτισης
Στο μεταξύ σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΑΝΤ1 γίνονται έρευνες για το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο Παντελής Παντελίδης.
Η οικογένεια με δικό της πραγματογνώμονα θα εξετάσει όλα τα ενδεχόμενα.
Μια ινδική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, η «Ringing Bells» φέρνει την επανάσταση στον κόσμο της κινητής τηλεφωνίας με την κυκλοφορία του νέου της smartphone, με την ονομασία «Freedom 251», η τιμή του οποίου θα είναι κοντά στα 6,5 ευρώ! Το «Freedom 251» θα διαθέτει οθόνη τεσσάρων ιντσών, χωρητικότητα 8GB και δύο κάμερες για ιδανική λήψη φωτογραφιών. Το νέο smartphone, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις της εταιρείας, σχεδιάζει να «δώσει τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες, ακόμα και σε εκείνους που διαμένουν στις πιο απομονωμένες περιοχές της Ινδίας να αποκτήσουν πρόσβαση στην ψηφιακή τεχνολογία σε απίστευτα προσιτές τιμές». Η «Ringing Bells», η οποία ιδρύθηκε πριν μόλις έξι μήνες, έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα smartphone στην τιμή των 40 ευρώ. Προς το παρόν η εταιρεία εισάγει τα εξαρτήματα των κινητών τηλεφώνων από το εξωτερικό, αλλά σχεδιάζει μέσα στον επόμενο χρόνο να τα παράγει εντός της Ινδίας. Η προπαραγγελία του πιο φθηνού smartphone αναμένεται να επιτραπεί από τις 18 Φεβρουαρίου.
«Τραυματίστηκε θανάσιμα από λαμαρίνες»Μεγάλη ταχύτητα που υπολογίζεται στα 100-150 χιλιόμετρα την ώρα είχε αναπτύξει ο Παντελής Παντελίδης την ώρα που έμπαινε στην κλειστή στροφή που οδηγεί στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, όπου βρήκε τραγικό θάνατο χθες το πρωί.
Αξιωματικός της Τροχαίας επισημαίνει μιλώντας στον Ελεύθερο Τύπο ότι «ο οδηγός και η 30χρονη συνοδηγός δεν φορούσαν ζώνες. Τις είχαν “πατημένες”, δηλαδή δεμένες πίσω από την πλάτη. Ο μόνος επιβάτης που φορούσε είναι η 21χρονη, η οποία βρισκόταν στο πίσω κάθισμα και τραυματίστηκε ελαφρώς. Οι αερόσακοι άνοιξαν κανονικά. Ακόμα και να φορούσε ζώνη ασφαλείας ο Παντελίδης δεν θα μπορούσε να σώσει τη ζωή του. Τραυματίστηκε θανάσιμα από λαμαρίνες. Το τζιπ έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα, το ακριβές ύψος της οποίας θα το μάθουμε από την πραγματογνωμοσύνη. Η στροφή είναι γνωστή για την επικινδυνότητά της. Είναι πολύ κλειστή και έχουν γίνει και άλλα ατυχήματα, όχι όμως θανατηφόρα».
Ο 33χρονος τραγουδιστής έχασε τον έλεγχο του οχήματος μάρκας Mercedes, προσπάθησε την τελευταία στιγμή να στρίψει το τιμόνι για να μη βγει εκτός δρόμου, αλλά δεν τα κατάφερε, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος από τα τραύματα που του προκάλεσαν τα σιδερένια κιγκλιδώματα, πάνω στα οποία προσέκρουσε το όχημα. Αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι ο Παντελίδης εγκλωβίστηκε στο τζιπ, ενώ ενδεικτικό είναι ότι η επιχείρηση της Πυροσβεστικής για τον απεγκλωβισμό του διήρκεσε περισσότερα από 45 λεπτά.
Η έκθεση της Τροχαίας αναφέρει για το δυστύχημα: «Στις 8.10 στη γέφυρα εξόδου από τον πρώην ανατολικό αερολιμένα κινούνταν όχημα μάρκας Mercedes με κατεύθυνση προς τη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Ο 33χρονος οδηγός Παντελής Παντελίδης κινούνταν στο ρεύμα προς την έξοδο για Αθήνα όταν το όχημα εξετράπη δεξιά της πορείας του, προσέκρουσε σε τσιμεντένιο στηθαίο (ύψους περίπου 40 εκατοστών) και στη συνέχεια σε μεταλλικά κάγκελα, με αποτέλεσμα να ανατραπεί το όχημα».
Στο νοσοκομείο διακομίστηκαν και οι δύο κοπέλες, ηλικίας 21 και 30 ετών. Σοβαρά τραυματίστηκε η 30χρονη, η οποία φέρει κατάγματα στα πάνω και κάτω άκρα και υποβλήθηκε σε κρίσιμη χειρουργική επέμβαση.
Ένα κομμάτι της ιστορίας το οποίο πρακτικά δεν έχει καταγραφεί περιγράφει ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Κυρίμης, συγγραφέας του βιβλίου «Τα Καταφύγια της Αττικής: Μια περιήγηση στη μυστική, υπόγεια Αττική», το οποίο παρουσιάζεται την Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου, σε εκδήλωση στον Πολυχώρο Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου.
Στο πλαίσιο μιας έρευνας που ξεκίνησε από προσωπικό ενδιαφέρον, ο συγγραφέας επισκέφθηκε παλαιά καταφύγια της Αττικής, αναδεικνύοντας μια άγνωστη, υπόγεια πλευρά της περιοχής, κρυμμένη μέσα σε σκοτεινούς θαλάμους και υπόγειες στοές που έχουν ξεχαστεί από τους κατοίκους και από τον χρόνο- μια πραγματική «μυστική Αττική», η οποία φέρνει στο νου «ζωντανή» τη δύσκολη και οδυνηρή για τη χώρα μας περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως δήλωσε ο κ. Κυρίμης στη HuffPost Greece, η έρευνα προκύπτει από το προσωπικό του ενδιαφέρον για τη στρατιωτική ιστορία. «Από το 2004 γράφω σε περιοδικά του χώρου, και παράλληλα μου άρεσε να εξερευνώ οτιδήποτε είναι μυστήριο, περίεργο, κτλ, στο πλαίσιο του αποκαλούμενου “urban exploration”. Ξεκινώντας να μαθαίνω για τα καταφύγια, άρχισα να πηγαίνω σε κάποια από προσωπικό ενδιαφέρον και διαπίστωσα στην πορεία ότι δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά πληροφορίες. Οπότε θεώρησα ότι είναι λίγο αδικία αυτό το κομμάτι της ιστορίας να μην έχει καταγραφεί, και έτσι ξεκίνησα να κάνω πιο οργανωμένη δουλειά, με βιντεοσκόπηση, φωτογράφηση, χαρτογράφηση - επειδή δεν υπάρχουν πουθενά χάρτες- και ξεκίνησα να τα δημοσιεύω σε περιοδικό που συνεργάζομαι. Με το πέρασμα του χρόνου κατάφερα να μαζέψω αρκετά στοιχεία, και μου πρότειναν να τα κάνω βιβλίο, όπου θα ήταν πιο συγκεντρωμένα και θα μπορέσουν να διατηρηθούν και με την πάροδο του χρόνου».
Η έρευνα διήρκεσε περίπου τρία χρόνια, και ο συγγραφέας συνεχίζει να ψάχνει: «Ιδεατά θα ήθελα να κάνω 2ο τόμο, μακροπρόθεσμα, ή εμπλουτισμένο 1ο τόμο, μεσοπρόθεσμα».
Οι τρεις περίοδοι των καταφυγίων
Ο κ. Κυρίμης αναφέρει ότι τα καταφύγια χωρίζονται σε τρεις περιόδους, με φθίνουσα βαρύτητα: Την περίοδο 1936-1940 (επί διακυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά), την περίοδο της Κατοχής (1941-1944) και την περίοδο των αρχών του Ψυχρού Πολέμου (1950-1960).
Η πλέον «δραστήρια» στο αντικείμενο είναι η πρώτη: Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, σε βιβλίο του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου αναφέρεται ότι πριν την είσοδο της Ελλάδας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχαν στην Αττική 400 δημόσια καταφύγια και 12.000 ιδιωτικά. «Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε καταλάβει ότι επίκειται πόλεμος, καθώς και τον ρόλο που θα έπαιζε το αεροπλάνο ως πολεμικό μέσο, οπότε στο σχέδιο πολιτικής προστασίας τα καταφύγια αποτελούσαν σημαντική συνιστώσα. Έφτιαξε νόμο που απαγόρευε την ανέγερση κτίσματος στην Αττική χωρίς καταφύγιο από το 1938 και μετά και παράλληλα έχτισε πολλά δημόσια καταφύγια, ενώ ό,τι μπορούσε από παλιές στοές, μεταλλεία, ό,τι τρύπα υπήρχε, προσπάθησε να την αξιοποιήσει και οχυρώσει ως καταφύγιο».
Όσον αφορά στη δεύτερη περίοδο, περιλαμβάνει τα γερμανικά καταφύγια της περιόδου της Κατοχής: «Οι Γερμανοί είχαν φόβο για συμμαχική απόβαση, οπότε είχαν οχυρώσει τις ακτές- και στο πλαίσιο αυτών των έργων, σε κάθε οχυρωμένη περιοχή, στο κέντρο της υπήρχε καταφύγιο. Για αυτό και τέτοια καταφύγια συναντάμε σε παραλιακές περιοχές, όπως η Βούλα, η Γλυφάδα και η Ραφήνα, ενώ υπάρχουν και μικρότερα καταφύγια σε αμυντικές τοποθεσίες κοντά σε αεροδρόμια, όπως στη Δεκέλεια και το Ελληνικό». Δεν είναι γνωστός με βεβαιότητα ο αριθμός των καταφυγίων αυτών, ωστόσο όπως αναφέρει ο κ. Κυρίμης βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι ήταν πολύ καλά κατασκευασμένα: «Σε κάποια μπαίνεις και νομίζεις ότι χτίστηκαν χθες».
Περνώντας στην τρίτη περίοδο (1950-1960), ο συγγραφέας υπογραμμίζει ότι η έννοια του καταφυγίου και ο φόβος του άμεσου πολέμου είχε υποβαθμιστεί μεν, ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο για την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. «Ενώ δεν υπήρχε συγκεκριμένη κρατική πρόνοια, κάποιες κοινωνικές ομάδες- ελίτ είχαν μεριμνήσει για τη δημιουργία καταφυγίων στις πολυκατοικίες που έχτιζαν ή στα σπίτια τους. Το πνεύμα ήταν τελείως αντίθετο από την περίοδο 1936-1940, όταν τα καταφύγια...διαφημίζονταν κιόλας (“ελάτε στο τάδε κομμωτήριο, όπου υπάρχει δυνατό καταφύγιο”), ενώ γίνονταν επίσης συχνές ασκήσεις και γυμνάσια, και υπήρχε πολύ καλή οργάνωση».
Καταφύγιο Καστέλλας (η θωρακισμένη πόρτα)
Καταφύγιο Κυψέλης (από πάνω, φαίνεται το πεζοδρόμιο, ενός πολύβοου δρόμου)
Καταφύγιο Προφήτη Ηλία Πειραιά. 15 μέτρα κάτω από το έδαφος
Καταφύγιο Διυλιστηρίων Δραπετσώνας
Καταφύγιο Ερυθρού Σταυρού
Καταφύγιο εποχής Ψυχρού Πολέμου, στην Πλατεία Αμερικής
Γερμανικό καταφύγιο Βούλας
Ναυτικό καταφύγιο Υδρούσας, κεντρική είσοδος
Καταφύγιο στο Πέραμα
Ο συγγραφέας σε καταφύγιο
Ο συγγραφέας
Καταφύγιο Αρδηττού, κεντρικός θάλαμος
Καταφύγιο εντός λόφου, στην Αθήνα
Παλαιές εγκαταστάσεις εξόρυξης τσιμέντου, που μετασκευάστηκαν σε καταφύγιο, εν όψει του Β’ ΠΠ.
Γερμανικό καταφύγιο Γλυφάδας
Καταφύγιο «Κ.2-3» Δραπετσώνας
Σχεδιάγραμμα του γερμανικού οχυρού Βούλας
Φτάνοντας στο σήμερα
Όσον αφορά στη σημερινή περίοδο, ο κ. Κυρίμης επισημαίνει ότι καταφύγια με την παλιά έννοια δεν υπάρχουν πλέον, καθώς αντικατοπτρίζουν μια διαφορετική φιλοσοφία, μιας άλλης εποχής όσον αφορά στις αεροπορικές επιδρομές, που χαρακτηρίζονταν από μεγάλους αριθμούς αεροσκαφών και χαμηλή ακρίβεια, με ρίψη μεγάλων αριθμών βομβών – πλέον, τα σύγχρονα όπλα έχουν αλλάξει τα δεδομένα, τόσο από πλευράς στόχευσης όσο και απόστασης και χρόνου αντίδρασης. Επίσης, συμπληρώνει, είναι διαφορετικά τα πληθυσμιακά μεγέθη, καθώς στην Αθήνα του σήμερα, με τα 5 εκατ. κατοίκους, είναι πρακτικά αδύνατη η κατασκευή επαρκών καταφυγίων. «Πρόκειται για ξεπερασμένο μέσον πολιτικής προστασίας. Τα στρατιωτικά, βέβαια, είναι άλλο ζήτημα». Τι συμβαίνει λοιπόν με τα καταφύγια του χθες στην Αττική του σήμερα; Τα περισσότερα, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, φαίνονται να χρησιμοποιούνται ως αποθήκες ή χώροι ανάλογης χρήσης. «Με εξαίρεση ένα, στην Κοραή 4 (κτίριο Εθνικής Ασφαλιστικής), που χρησιμοποιείται ως χώρος Ιστορικής Μνήμης, καθώς εκεί βρίσκονταν επί Κατοχής τα κρατητήρια Αθηνών, τα πιο πολλά έχουν γίνει αποθήκες, ιδίως τα ιδιωτικά, αλλά ακόμα και τα πιο μεγάλα , όπως το κτίριο της Attica, που είχε το πιο ισχυρό καταφύγιο ως πρώην κτίριο του Μετοχικού Ταμείου Στρατο, που έχει γίνει επίσης αποθήκη. Σε αντίστοιχη μοίρα βρίσκονται πάρα πολλά, και όλα σχεδόν τα ιδιωτικά που βρίσκονται σε πολυκατοικίες. Πολλά ήταν αυτά που εξαφανίστηκαν λόγω δόμησης και αστικής εξέλιξης, ενώ πολλά ήταν αυτά που σφραγίστηκαν και τσιμεντώθηκαν: οπτικά υπάρχουν ακόμα ίχνη, αλλά δεν είναι δυνατή η πρόσβαση. Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό «ενεργών» τα οποία όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνα , καθώς είναι εγκαταλειμμένα». Όσον αφορά στο ποιος διαχειρίζεται αυτά τα καταφύγια, ο κ. Κυρίμης επισημαίνει ότι πρόκειται για χώρους αμφιβόλου «πατρότητας», καθώς υπάρχει σύγχυση για την ιδιοκτησία: «Επίσημος αρμόδιος φορέας είναι η ΕΛΑΣ, και συγκεκριμένα ο τομέας ΠΑΜ-ΠΣΕΑ (Παλλαϊκή Άμυνα- Πολιτικός Σχεδιασμός Εκτάκτου Ανάγκης), ενώ αντίστοιχη υπηρεσία έχει και το Λιμενικό για κάποια καταφύγια του Πειραιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το 1980 και το 1990 υπήρχε πιο ενδελεχής έλεγχος για την κατάσταση των καταφυγίων. Από το '90 και μετά ωστόσο έχει ατονήσει πάρα πολύ. Τα δε γερμανικά, αυτά είναι τελείως χαμένα, δεν ασχολείται κανείς. Όσα είναι σε ελεύθερο χώρο έχουν διαλυθεί. Όσα ήταν σε πιο ελεγχόμενο χώρο είναι σε καλύτερη κατάσταση, χωρίς να έχει την πατρότητα κάποιος. Άτυπα, αυτό που ισχύει είναι ότι όποιος έχει το κτήμα έχει και το καταφύγιο, και κάποια- αρκετά- έχουν γίνει κάβες και στάβλοι». Καταλήγοντας, ο κ. Κυρίμης εκφράζει την άποψη ότι καλό θα ήταν κάποιος φορέας να ασχοληθεί με την καταγραφή και την αξιοποίηση των καταφυγίων: «Στο εξωτερικό τα χρησιμοποιούν ως εκθεσιακούς χώρους, μουσεία, ακόμα και καφέ. Καλό θα ήταν να τα αναδείξουν ως ιστορικά εκθέματα. Υπάρχουν κάποια ελάχιστα παραδείγματα, αλλά δεν είναι στην Αττική, (πχ στη Μήλο και στην Πάτρα). Στην Αττική δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο». Παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στον Πολυχώρο Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου (Τερψιχόρης 51& Αρτέμιδος) αύριο Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου. Η παρουσίαση τελείται υπο την αιγίδα του Δήμου Παλαιού Φαλήρου. Σημειώνεται πως το βιβλίο αποτελεί προϊόν αυτοέκδοσης, οπότε δεν θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία- όποιος ενδιαφέρεται να το αποκτήσει, μπορεί να απευθυνθεί στον συγγραφέα, στο email kkirimis@otenet.gr.
Σε κατάσταση σοκ και σε σοβαρότερη κατάσταση η μία, πιο ελαφριά η άλλη, αλλά και οι δυο εκτός κινδύνου, νοσηλεύονται οι δυο νεαρές που βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο του Παντελή Παντελίδη τη στιγμή που συνέβη το τροχαίο δυστύχημα, το πρωί.
Σύμφωνα με πληροοφορίες, τα δύο κορίτσια είναι η Μυρσίνη Αρναούτη, ετών 30 με καταγωγή από τη Λέσβο και η Ευφροσύνη Στυλιανή Κυριακού, κάτοικο Ζωγράφου.
Ακόμα και χωρίς χέρια αυτό το 15χρονο αγόρι από το Καζάν της κεντρικής Ρωσίας παίζει πιάνο. Ο Αλεξέϊ Ρομάνοφ γεννήθηκε χωρίς δάχτυλα, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Ο Αλεξέι λέει πως η κλασσική μουσική του άρεσε πάντα: «Στην αρχή απλά το σκεφτόμουν, μέχρι που μια μέρα δοκίμασα να παίξω. Στην αρχή έπαιξα κάτι εύκολο, όπως το Jingle Bells, αλλά τώρα πλέον, είμαι έτοιμος να μάθω πιο δύσκολα κομμάτια».
Ο νεαρός μουσικός παίζει πιάνο εδώ και ενάμισι χρόνο. «Μόλις πριν από τρεις εδβομάδες ξεκίνησα να μαθαίνω νότες». Ο Αλεξέι έχει παίξει μουσική και με ένα τοπικό συγκρότημα, το «La Primavera».
Στο βίντεο, το οποίο ανάρτησε στο YouTube παίζει ένα κομμάτι από το soundtrack της ταινίας «Love and Vampires Twilight».
Ο Αλεξέι είναι ορφανός. Όταν γεννήθηκε -χωρίς δάχτυλα στα χέρια και στο ένα του πόδι- οι γονείς του τον εγκατέλειψαν στο τοπικό ορφανοτροφέιο. Σε ηλικία 12 χρονών υιοθετήθηκε από την οικογένεια με την οποία ζει τα τελευταία χρόνια.
Ανατριχίλα προκαλούν οι στίχοι του«Γκάζι πατάω δυνατά ένα τσιγάρο και φωτιά, Μα να τ’ανάψω κοριτσάκι μου δεν πρόλαβα…».
Ανατριχίλα προκαλεί ένα από τα κομμάτια που είχε κυκλοφορήσει ο Παντελής Παντελίδης καθώς οι στίχοι του μοιάζουν να είναι προφητικοί.
«Γκάζι πατάω δυνατά ένα τσιγάρο και φωτιά Μα να τ’ανάψω κοριτσάκι μου δεν πρόλαβα…», είναι κάποιοι από τους στίχους που τραγουδά ο Παντελής Παντελίδης στο κομμάτι που έγραψε ο ίδιος και που κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια περίπου με τον δίσκο του «Εισ Πνοή»
Το κομμάτι με τίτλο: «Πίνω από 'κει ψηλά για σένα» έχουν επιλέξει αρκετοί θαυμαστές του να το κοινοποιήσουν στο διαδίκτυο γράφοντας παράλληλα δύο λόγια για να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους τραγουδιστή.
Πριν από λίγη ώρα, η διοίκηση του Ασκληπιείου της Βούλας ανακοίνωσε πως σήμερα 18 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 09:20 το πρωί εισήχθη ο Παντελής Παντελίδης αλλά ήταν ήδη νεκρός.
Στη συνέχεια θα γίνει νεκροψία για τα ακριβή αίτια του θανάτου του..
Υποψιάζεστε ότι ο σύντροφος σας κρατάει μυστικά από εσάς; Μήπως έχετε την αίσθηση ότι δεν σας λέει τα πάντα; Το γυναικείο ένστικτο πέφτει μέσα τις περισσότερες φορές αλλά μην αφήσετε το άγχος να σας καταβάλλει.
Οι άντρες είναι πολύ πιο ευαίσθητοι από ό,τι νομίζετε και μερικές φορές απλά δεν θέλουν να μοιραστούν τις σκέψεις που βασανίζει το μυαλό τους. Για να ηρεμήσετε, εδώ είναι τα 6 πιο κοινά μυστικά που κρύβουν οι άντρες από τις γυναίκες (και πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας).
Τους φόβους του
Ένα από τα μυστικά που δεν αποκαλύπτουν οι άντρες, είναι ότι φοβούνται. Φυσικά οι φόβοι τους δεν περιορίζονται στις αράχνες και τις κατσαρίδες. Μπορεί απλά να φοβούνται ότι θα σας χάσουν. Είναι ο πιο σιωπηλός φόβος που έχουν.
Σίγουρα μπορείτε να ρωτήσετε τον σύντροφό σας τι θα κάνει αν χωρίσετε αλλά το πιθανότερο είναι να σας πει ότι θα προχωρήσει άνετος για να προστατεύσει τον ανδρισμό του, φυσικά.
Τις φαντασιώσεις του
Εκτός από τον φόβο της απώλειας σας, άλλο ένα πράγμα που ο καλός σας κρύβει από εσάς, είναι οι σεξουαλικές του φαντασιώσεις. Επιτρέψτε μας να σας πούμε ότι τα πράγματα που φαντασιώνεται, συνήθως δεν θέλει να τα κάνει με τη γυναίκα που αγαπά. Ακούγεται λίγο ανόητο, αλλά είναι αλήθεια. Οι άντρες εκτιμούν πολύ τη γυναίκα της ζωής τους και οι κάπως «προχωρημένες» ερωτικές τους φαντασιώσεις, αποτελούν θέμα ταμπού. Μπορεί να φοβάται ότι θα σας προσβάλει ή ότι θα σας τρομάξει.
Αν νομίζετε ότι αυτός είναι ο φόβος του και είστε ανοιχτές σε σεξουαλικές προτάσεις, μπορείτε να ανοίξετε εσείς αυτό το ζήτημα και να τον κάνετε να αισθανθεί πιο άνετα για να εκμυστηρευτεί τις επιθυμίες του.
Την αγάπη του προς το πρόσωπό σας
Υπάρχουν άντρες που διστάζουν να εκφράσουν με λόγια την αγάπη τους και προτιμούν να τη δείχνουν με πράξεις. Από την άλλη, οι γυναίκες επειδή δεν είμαστε με τίποτα ευχαριστημένες, θέλουμε όχι μόνο έργα αλλά και λόγια.
Μπορείτε να χειριστείτε με δύο τρόπους αυτή την κατάσταση. Είτε να το αγνοήσετε και να συμφιλιωθείτε με την ιδέα ότι ο σύντροφός σας είναι πιο «κλειστός» σαν χαρακτήρας, είτε να είστε εσείς εκείνη που θα αρχίσει να γίνεται πιο διαχυτική και να εκδηλώνει την αγάπη της.
Το πόσο πολύ σας χρειάζεται
Οι άντρες συνήθως κρύβουν το γεγονός ότι έχουν μεγάλη ανάγκη τη γυναίκα τους. Συνήθως θέλουν να δίνουν την εντύπωση ότι κάνουν τα πάντα μόνοι τους. Στην πραγματικότητα όμως είστε το στήριγμα του.
Τα πράγματα που αμφισβητεί και δεν είναι σίγουρος πώς θα εξελιχθούν
Πριν θυμώσετε να σας πούμε ότι είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό. Είναι νορμάλ οι άνθρωποι να αμφισβητούν τις σχέσεις τους και να ανησυχούν όταν τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά. Ερωτήσεις τύπου «Είναι εκείνη με την οποία θα ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου;» ή «Να της πω να χωρίσουμε ή να περιμένω;» περνούν από το μυαλό του.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά, άλλωστε ας είμαστε ειλικρινείς και ας παραδεχτούμε ότι τις ίδιες σκέψεις έχουμε και οι γυναίκες. Το πιθανότερο είναι βέβαια ποτέ να μην το παραδεχτεί, αλλά είναι αποδεκτό. Έτσι κι αλλιώς τις απαντήσεις πρέπει μόνος του να τις βρει.
Το γεγονός ότι κάποια του λείπει
Η νοσταλγία είναι φοβερό συναίσθημα. Στον έρωτα, ακόμα κι αν ήταν πληγωμένος, με την πάροδο του χρόνου τα αρνητικά ξεθωριάζουν και μένουν μόνο τα θετικά. Συνήθως αυτοί που αγαπάμε, μένουν πάντα στην καρδιά μας ακόμα κι αν δεν πορευόμαστε μαζί στη ζωή.
Μπορεί λοιπόν και στον καλό σας να λείπουν ορισμένα πράγματα από την πρώην του. Αυτό όμως οφείλεται στο αίσθημα της νοσταλγίας και δεν βλάπτει κανέναν. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε ούτε να θυμώνετε. Μπορεί να την αγάπησε κάποτε αλλά τώρα αγαπάει εσάς.
Το nikolas19634.blogspot.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων - απόψεων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια που θα υποπέσουν στην αντίληψή μας, με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, emails, υβριστικά ή συκοφαντικά,θα αφαιρούνται.
