Κυριακή 3 Απριλίου 2016
Σάββατο 2 Απριλίου 2016
Ο δημοσιογράφος Π. Μέισον: σχολιάζει «Το ΔΝΤ πιάστηκε επ' αυτοφώρω»
Σκληρή κριτική στο Ταμείο
Με άρθρο του, υπό τον τίτλο: «Το ΔΝΤ συνωμοτεί για νέο πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα. Ο νεοφιλελευθερισμός δε δίνει δεκάρα, Μέρος ΙΙ», με αφορμή τις αποκαλυπτικές διαρροές του Wikileaks για την προθέσεις του ΔΝΤ, ο δημοσιογράφος Πολ Μέισον κατηγορεί το Ταμείο ότι συνωμοτεί να χτυπήσει με το δόγμα του σοκ όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Ευρώπη.
Μιλά για «νεοφιλελεύθερες φαντασιώσεις» του Ταμείου και τονίζει ότι «το ΔΝΤ πιάστηκε επ' αυτοφώρω να συνωμοτεί προκειμένου να ενορχηστρώσει ένα πιστωτικό γεγονός το οποίο φέρνει την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ».
Πώς θα αποστομώσεις έναν δημόσιο υπάλληλο αν σου ζητήσει πρωτότυπο ή επικυρωμένο έγγραφο;
Είναι «μωράκι» σκέτος…πειρασμός!!!
Αυτά είναι τα γυαλιά ηλίου που θα φορεθούν φέτος
Γυαλιά ηλίου μην αγοράσεις αν δεν διαβάσεις πρώτα τι θα φορεθεί φέτος την άνοιξη και το καλοκαίρι 1.Στρογυλλά
2.Πεταλούδα
3.Mirror
4.Aviator στιλ
5.Μπεζ ή ταρταρούγα
Υπάρχει δεύτερη Γη;
Παρασκευή 1 Απριλίου 2016
Το πιο αηδιαστικό μουσείο στον κόσμο
Εκθέτει ανθρώπινα και ζωικά περιττώματα Το πρώτο μουσείο της Βρετανίας που είναι αφιερωμένο στα ανθρώπινα και τα ζωικά κόπρανα άνοιξε στον ζωολογικό κήπο του Isle of Wight.
Το The National Poo Museum (εθνικό Μουσείο Περιττωμάτων) περιλαμβάνει 18 δείγματα κοπράνων, από βρέφη ανθρώπων μέχρι ενήλικα λιοντάρια, και είναι προφανώς ένα από τα πιο ασυνήθιστα τουριστικά «αξιοθέατα» στον κόσμο.
Κάθε αποξηραμένο δείγμα επιδεικνύεται σε μια γυάλινη σφαίρα που φωτίζεται με το πάτημα ενός κουμπιού.
Στα εκθέματα περιλαμβάνεται και ένα που πιστεύεται πως είναι ηλικίας 38 εκατομμυρίων ετών.
Παρότι δείχνει αποκρουστικό, το εν λόγω μουσείο έχω στόχο να πληροφορήσει τους επισκέπτες για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων και την ευζωία τους αλλά και για τη χρήση των περιττωμάτων ως πηγή ενέργειας.
Εμπνευστής του ήταν ο εικονιζόμενος Daniel Roberts.
Επιστρέφουν τα αμερικανικά «Κονκόρντ» που δεν πέταξαν ποτέ
Βραζιλία σημαίνει…γυναίκες φωτιά!!
Μηχάνημα σε μέγεθος ψυγείου παράγει φάρμακα στο λεπτό και κατά παραγγελία
Δημιουργήθηκε φορητή «γεννήτρια» φαρμάκων σε μέγεθος ψυγείου, που μπορεί να παράγει αμέσως κατά παραγγελία διάφορα φάρμακαΣτην εποχή μας όλα μικραίνουν, ακόμα κι ένα εργοστάσιο φαρμάκων. Ήταν θέμα χρόνου από τη φορητή γεννήτρια ηλεκτρισμού να περάσουμε στη φορητή "γεννήτρια" φαρμάκων.
Επιστήμονες και μηχανικοί από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες δημιούργησαν ένα πρωτοποριακό σύστημα παραγωγής φαρμάκων, που έχει μέγεθος όχι μεγαλύτερο από ένα ψυγείο, αλλά μπορεί να συνθέσει σε σύντομο χρόνο και σε μεγάλες ποσότητες μια ποικιλία φαρμάκων, όπως ένα αντισταμινικό, ένα αντικαταθλιπτικό, ένα τοπικό αναισθητικό και ένα κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αντρέα Αντάμο του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science". Όπως είπαν, ένα τέτοιο πλήρως αυτοματοποιημένο σύστημα, που χρησιμοποιεί τη λεγόμενη «τεχνολογία ροής», θα μπορούσε να αποβεί πολύ χρήσιμο για την επιτόπια παραγωγή και διάθεση φαρμάκων σε περιπτώσεις επιδημιών, φυσικών καταστροφών, σε καταυλισμούς προσφύγων ή στο πεδίο της μάχης (γι' αυτό, άλλωστε, χρηματοδοτήθηκε από την Υπηρεσία Έρευνας Προωθημένων Αμυντικών Προγραμμάτων-DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου).
Η παραγωγή φαρμάκων είναι συνήθως μια αργή διαδικασία πολλών σταδίων, που παίρνει από εβδομάδες έως μήνες, καθώς απαιτεί διαφορετικές ουσίες και διαφορετικά βήματα σύνθεσης που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικά γεωγραφικά σημεία. Αν μία μονάδα παραγωγής κάπου κλείσει, η όλη αλυσίδα παραγωγής καταρρέει. Αυτό εν μέρει εξηγεί γιατί οι ελλείψεις φαρμάκων δεν είναι σπάνιο φαινόμενο.
Το νέο σύστημα «τσέπης» επιτρέπει τη συνεχή και ενοποιημένη παραγωγή ενός φαρμάκου από την αρχή (πρώτες ύλες) έως το τέλος (έτοιμο προϊόν), σε χρονικό διάστημα μερικών ωρών ή ημερών, ανάλογα με το φάρμακο, και με ποιότητα που πληρεί τις αναγκαίες προδιαγραφές.
Το σύστημα αποτελείται από μέρη που προσθαφαιρούνται ανάλογα με το παραγόμενο φάρμακο. Η νέα ρύθμιση του συστήματος ώστε, μετά από ένα απλούστερο φάρμακο, να παράγει ένα πολυπλοκότερο, δεν παίρνει πάνω από δύο ώρες.
Σύμφωνα με τους δημιουργούς του, ενδεικτικά, το σύστημα μπορεί καθημερινά να παράγει 1.100 δόσεις του αντικαταθλιπτικού Prozac, 3.000 δόσεις του ηρεμιστικού Valium, 4.500 δόσεις του αντιαλλεργικού Benadryl και 810 δόσεις του αναισθητικού λιδοκαϊνη.
Το σύστημα θα ήταν πολύ χρήσιμο στην περίπτωση των λεγόμενων «ορφανών» φαρμάκων, τα οποία προορίζονται για σπάνιες ασθένειες που έχουν λίγοι ασθενείς και συνεπώς είναι αντιοικονομικό να παραχθούν από ένα κανονικό εργοστάσιο.
Προς το παρόν, το σύστημα είναι σε θέση να παράγει φάρμακα μόνο σε υγρή μορφή, όμως στο μέλλον, με την αξιοποίηση της τρισδιάστατης εκτύπωσης, θα μπορεί να βγάζει και χάπια, πράγμα πιο δύσκολο. Στο μέλλον, σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ίδια τα νοσοκομεία μπορεί να παράγουν τα δικά τους φάρμακα και στο απώτερο μέλλον ίσως ακόμη και οι ίδιοι οι άρρωστοι στο σπίτι τους (μετά από συνεννόηση με το γιατρό).
Προς το παρόν, οι ερευνητές εργάζονται για να μικρύνουν κι άλλο - κατά 40%- το σύστημά τους, ώστε να είναι ακόμη πιο εύχρηστο στην μεταφορά και τη χρήση του.
Αναγκαστική προσγείωση αεροπλάνου γιατί επιβάτης ήθελε να κάνει γιόγκα
Επιστρέφουν τα αμερικανικά «Κονκόρντ» που δεν πέταξαν ποτέ
Οι ΗΠΑ ήθελαν να κερδίσουν την μάχη και στην κούρσα των υπερηχητικών αεροσκαφών. Ηθελαν ένα αμερικάνικο Concorde. Σχεδιάστηκαν, ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά και δεν πέταξαν ποτέ. Τι συνέβη;Τον Νοέμβριο του 1962, οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Γαλλίας ανακοίνωσαν μία συμφωνία που προκάλεσε μεγάλη δυσφορία στα διοικητικά συμβούλια των αμερικανών κατασκευαστών αεροσκαφών: οι δύο χώρες θα δημιουργούσαν από κοινού ένα πρωτοποριακό επιβατικό αεροσκάφος, το οποίο θα μπορούσε να πετάει δύο φορές πιο γρήγορα από την ταχύτητα του ήχου. Το αεροπλάνο που τελικά ονομάστηκε Κονκόρντ, θα ήταν ότι πιο εξελιγμένο σε επιβατικό πολιτικό στον κόσμο και θα μείωνε τη διάρκεια της υπερατλαντικής πτήσης στο μισό.
Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Φ. Κένεντι, δεν θα άφηνε το αγγλογαλλικό Κονκόρντ χωρίς ανταγωνισμό. Για τον λόγο αυτό, η Αμερική θα έφτιαχνε τα δικά της αεροσκάφη που θα ανταγωνίζονταν το ευρωπαϊκό σχέδιο, δημιουργώντας ένα τεράστιο επιβατικό τζετ, ικανό να πετάει πιο γρήγορα από μία σφαίρα τουφεκιού. Το κρατικά επιχορηγούμενο έργο, επέλεξε δύο σχέδια αρχικά, ένα από την Boeing και ένα από την Lockheed. Το πρόγραμμα όμως παρασύρθηκε από την πολιτική αναταραχή της εποχής, τις περιβαλλοντικές διαμαρτυρίες και το αυξημένο κόστος παραγωγής. Ετσι κανένα από τα αμερικάνικα «Κονκόρντ» δεν πέταξε ποτέ.
Οπως επισημαίνει ο Στίβεν Ντόουλινγκ από το BBC, το αγγλογαλλικό Κονκόρντ, δεν ήταν ο μόνος λόγος για την προσοχή που έδειξαν οι ΗΠΑ: στην άλλη άκρη της Ευρώπης οι σοβιετικοί δημιουργούσαν το δικό τους υπερηχητικό επιβατικό αεροσκάφος, το Tu-144. Η επικράτηση στην κούρσα των υπερηχητικών ήταν το ίδιο σημαντική για τις ΗΠΑ όπως και η αντίστοιχη για την κατάκτηση της Σελήνης. «Κοιτάς πίσω στον χρόνο και καταλαβαίνεις ότι υπήρχαν πολλές τεχνολογικές εξελίξεις στην αεροναυπηγική» λέει ο Πίτερ Κοέν, διευθυντής της NASA για το πρόγραμμα υπερηχητικών αεροσκαφών στο Κέντρο Ερευνών στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια.
Το «καρότο» που χρησιμοποίησε τότε ο πρόεδρος Κένεντι για να πείσει τις δύο εταιρείες να συμμετέχουν στην κούρσα ήταν ότι θα κάλυπτε το 75% του κόστους του προγράμματος, αν οποιαδήποτε από τις δύο εταιρείες κατάφερνε να δημιουργήσει τον ανταγωνιστή του αγγλογαλλικού Κονκόρντ. Οι εταιρείες είχαν κάνει ιδιωτικές έρευνες στα υπερηχητικά ταξίδια από τα τέλη της δεκαετίας του ’50. Οι περισσότερες από αυτές αντικατόπτριζαν τις αντίστοιχες ρωσικές και ευρωπαϊκές μελέτες, δημιουργώντας αεροσκάφη που τα φτερά τους σχημάτιζαν το γράμμα «Δ».Ακόμα όμως και με τα νέα σχέδια, το βάρος αποτελούσε το βασικό πρόβλημα καθώς έκανε και το αεροσκάφος «αχόρταγο» σε καύσιμα. Το ίδιο πρόβλημα είχαν και οι σχεδιαστές του Κονκόρντ αλλά στο τέλος κατάφεραν να το ξεπεράσουν βελτιώνοντας συνέχεια τον σχεδιασμό του.
Τα φτερά δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα. Η ηχητική έκρηξη που θα δημιουργούσε το αεροσκάφος της Boeing όταν θα έσπαγε το φράγμα του ήχου, ήταν επίσης σοβαρό.
Το ίδιο πρόβλημα άλλωστε είχε επηρεάσει το Κονκόρντ: Δεκάδες τέτοια αεροπλάνα είχαν παραγγελθεί ακόμα και από αμερικάνικες εταιρείες όπως η Pan Am και η TWA. Οι παραγγελίες ακυρώθηκαν όμως, όταν οι εταιρείες συνειδητοποίησαν ότι για περιβαλλοντικούς λόγους τα αεροσκάφη αυτά θα μπορούσαν να πετάνε με υπερηχητική ταχύτητα μονάχα πάνω από την θάλασσα.
Αυτό όμως που «σκότωσε» ακόμα και το Κονκόρντ ήταν η αύξηση της τιμής των καυσίμων. Το κόστος της ποσότητας των καυσίμων που χρειαζόταν να καταναλωθεί για να σπάσει το φράγμα του ήχου ένα τέτοιο αεροσκάφος ήταν τεράστιο.
Στις 29 Νοεμβρίου, 1962, υπογράφτηκε η συμφωνία για την κατασκευή του Αγγλογαλλικού υπερηχητικού, Κονκόρντ. (Central Press/Getty Images)
Για τις αμερικάνικες προσπάθειες η ύφεση του 1971 έδωσε το τελειωτικό χτύπημα και η αύξηση στην τιμή του πετρελαίου το 1973 έβαλε το οριστικό τέλος.
Παρόλα αυτά, οι εταιρείες έμαθαν πολλά από τις προσπάθειες τους με αποτέλεσμα να τα χρησιμοποιήσουν σε άλλες δημιουργίες τους. Το μέλλον των ταξιδιών, όπως σημειώνει το BBC, φαντάζει υπερηχητικό.
Σήμερα, οι υπερηχητικές πτήσεις – με το πετρέλαιο ξανά φτηνό και τον ανταγωνισμό από την Ευρώπη να έχει εκλείψει, αφού τα Concorde αποσύρθηκαν το 2003 – έχουν μπει ξανά στην ατζέντα των ΗΠΑ, έπειτα από περισσότερα από 45 χρόνια στην αφάνεια.
Πρόσφατα, η Lockheed ανακοίνωσε τη συνεργασία της με την NASA για να δημιουργηθεί ένα πιο «ήσυχο» υπερηχητικό αεροσκάφος, που μια μέρα ίσως να μεταφέρει επιβάτες.
Σοκ! Δεν ήταν μόνο το Τσέρνομπιλ. Αυτά είναι τα πυρηνικά ατυχήματα που δεν έμαθε ποτέ κανείς...
Υπάρχει δεύτερη Γη;
Αστρονόμοι ανακάλυψαν νέον πλανήτη που δημιουργείται τώρα και μοιάζει με τη Γη αλλά πιθανά θα την ξεπεράσει σε μέγεθος.
Οι αστρονόμοι του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO), χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ALMA, μπόρεσαν να παρατηρήσουν το πρόπλασμα ενός πλανήτη πολύ όμοιου με τη Γη, ο οποίος βρίσκεται στη φάση της δημιουργίας γύρω από το νεαρό άστρο του.
Ο πρωτοπλανητικός δίσκος σκόνης και αερίων -από όπου γεννιούνται οι πλανήτες- σχηματίζεται γύρω από ένα άστρο-νήπιο, το TW Ύδρας, ηλικίας μόλις 10 εκατομμυρίων ετών, σε απόσταση μόλις 175 ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Είναι το πιο κοντινό στη Γη «μαιευτήριο» εξωπλανητών που έχει εντοπισθεί μέχρι σήμερα.
Ο κυοφορούμενος εξωπλανήτης βρίσκεται στην ίδια περίπου απόσταση από το μητρικό άστρο του, με την απόσταση της Γης από τον Ήλιο, δηλαδή περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα.
Οι αστρονόμοι δεν μπορούν ακόμη να είναι βέβαιοι πόσο όμοιος θα είναι ο πλανήτης με τη Γη, όταν γεννηθεί, αλλά δεν αποκλείεται να είναι λίγο μεγαλύτερος, δηλαδή μια Υπερ-Γη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σον 'Αντριους του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal Letters".
Εξάλλου, μια άλλη ομάδα αστρονόμων εντόπισε τον πρώτο περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων (πάλσαρ), που έχει ποτέ βρεθεί στον γειτονικό γαλαξία της Ανδρομέδας, γνωστό και ως Μ31. Η ανακάλυψη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).
Οι αστέρες νετρονίων αποτελούν «εξωτικά» απομεινάρια, πολύ μικρά αλλά τρομερά υψηλής πυκνότητας, που κάποτε ήσαν τεράστια άστρα, τα οποία ολοκλήρωσαν τη ζωή τους με έκρηξη (σούπερ-νόβα). Περιστρέφονται πλέον σαν σβούρες και εκπέμπουν ακτινοβολία-Χ προς τη Γη, όπως ένας φάρος που αναβοσβήνει.
Το συγκεκριμένο πάλσαρ κάνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 1,2 δευτερόλεπτα και φαίνεται να «τρέφεται» από ένα γειτονικό άστρο που κάνει μια πλήρη τροχιά κάθε 1,3 μέρες, σχηματίζοντας έτσι ένα διπλό αστρικό σύστημα.
Μπορούμε να κάνουμε σεξ στο διάστημα; Ένα ξεκαρδιστικό βίντεο απαντά σε όλες μας τις απορίες...
Σοκ! Δεν ήταν μόνο το Τσέρνομπιλ. Αυτά είναι τα πυρηνικά ατυχήματα που δεν έμαθε ποτέ κανείς...
Η ανθρωπότητα πειραματίζεται με την πυρηνική ενέργεια εδώ και δεκαετίες, άλλοτε για καλό και άλλοτε για κακό, μετρώντας εμφατικές νίκες αλλά και ηχηρές ήττες στην πορεία. Κι έτσι μια σειρά από ραδιενεργά ατυχήματα ήταν λίγο-πολύ φυσικό να συμβούν στο ανθρώπινο αυτό παιχνίδι με το άγνωστο, αν και στην πραγματικότητα μιλάμε για πολύ περισσότερα από μια χούφτα πυρηνικά παρατράγουδα!
Κι αν η Φουκουσίμα είναι το Τσέρνομπιλ του σήμερα, αυτές δεν είναι δυστυχώς οι μόνες πυρηνικές καταστροφές που γνώρισε ο πλανήτης μας, εκλύοντας φονικά κύματα ραδιενέργειας σε γειτονικές χώρες και αθώους πολίτες Το παραλίγο αμερικανικό Τσέρνομπιλ Το Εργαστήριο Πεδίου της Σάντα Σουζάνα (SSFL) δίπλα στο Λος Άντζελες, ένα πεδίο βολής 3.000 σχεδόν στρεμμάτων, χρησιμοποιούνταν από ανεξάρτητους προμηθευτές της NASA για τα δοκιμαστικά πυραυλικών τεχνολογιών. Κι έτσι ήταν μολυσμένο με τοξικά χημικά και ραδιενέργεια, την ίδια ώρα που ο καθαρισμός της περιοχής λογιζόταν ακατόρθωτος, καθώς τα απίστευτα επίπεδα μόλυνσης αλλά και οι περισσότεροι από 10 πυρηνικοί αντιδραστήρες του συγκροτήματος έκαναν κάθε απόπειρα να φαντάζει σταγόνα στον ωκεανό
. Το ήδη ζοφερό αυτό κλίμα ήρθε να ανατρέψει προς το χειρότερο η μερική τήξη του μεγαλύτερου αντιδραστήρα της εγκατάστασης στις 13 Ιουλίου 1959. Σύμφωνα με τις αναφορές που είδαν αργότερα το φως της δημοσιότητας, τα επίπεδα της ραδιενέργειας κατά τη στιγμή του ατυχήματος ήταν «ξεκάθαρα πάνω από το όριο». Για να αποτραπεί μάλιστα μια έκρηξη που θα συγκρινόταν κάλλιστα με το Τσέρνομπιλ, οι ιθύνοντες απελευθέρωσαν ραδιενεργό νέφος στην ατμόσφαιρα, θέλοντας να εκτονώσουν την πίεση. Στην υπεράνθρωπη προσπάθεια για την επισκευή του αντιδραστήρα που ακολούθησε τις επόμενες εβδομάδες, πολλές ακόμα εκλύσεις ραδιενέργειας έλαβαν χώρα, κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες ώστε να περάσει η επιχείρηση όσο πιο απαρατήρητη γινόταν.
Όπως γράφτηκε στα εσωτερικά υπομνήματα, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών «βομβαρδίζονταν διαρκώς με ραδιενέργεια», αν και η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ ανέφερε έπειτα από 6 εβδομάδες ότι ένα μικρής έκτασης επεισόδιο έλαβε χώρα στον αντιδραστήρα, χωρίς ευτυχώς να υπάρξει διαρροή ραδιενέργειας. Η αλήθεια και η πραγματική έκταση του επεισοδίου δεν θα γίνονταν μάλιστα γνωστές πριν από το 1979, καθώς όσοι γνώριζαν εξαναγκάστηκαν να κρατήσουν τα στόματά τους κλειστά με ρήτρες εχεμύθειας. Και δεν ήταν η μόνη φορά που πυρηνικός αντιδραστήρας του SSFL παρουσίαζε πρόβλημα, καθώς αρκετά ακόμα γεγονότα έλαβαν χώρα στη δεκαετία του 1960, τα οποία συνδέθηκαν αργότερα με τα υψηλά ποσοστά του καρκίνου στις γειτονικές κοινότητες. Το 2007, όταν η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε να το ερευνήσει, αποδείχτηκε ότι συγκεκριμένοι τύποι καρκίνων που συνδέονται με τη ραδιενέργεια είχαν κατά 60% συχνότερη εμφάνιση σε μια ακτίνα 3 χιλιομέτρων από την ερευνητική εγκατάσταση, με κάθε σχεδόν σπίτι να έχει το δικό του κρούσμα…
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Τομσκ
Η πόλη της Σιβηρίας που είναι σήμερα γνωστή ως Σεβέρσκ ήταν στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου άλλη μια μυστική σοβιετική πόλη 107.000 ανθρώπων που στέγαζε όσους εργάζονταν στην Κοινοπραξία Χημικών της Σιβηρίας, μια εγκατάσταση που έφτιαχνε πυρηνικές κεφαλές από ουράνιο και πλουτώνιο για λογαριασμό του σοβιετικού πυρηνικού οπλοστασίου. Στο Τομσκ-7 (που δεν πρέπει να συγχέεται με τη γειτονική και παμπάλαια σιβηρική πόλη Τομσκ) κατοικούσαν οι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους σε πλήρη μυστικότητα, αν και έμελλε να γνωρίσουν την πυρηνική συμφορά από πρώτο χέρι.
Η Κοινοπραξία Χημικών γνώρισε μια σειρά από ατυχήματα και δυσλειτουργίες, με το πιο σοβαρό να λαμβάνει χώρα σχετικά όψιμα, στις 6 Απριλίου 1993, όταν μια δεξαμενή που έφερε 8,7 κιλά ουρανίου και 450 γραμμάρια πλουτωνίου παρουσίασε πρόβλημα, πιθανότατα από λανθασμένο ανθρώπινο χειρισμό. Η πυρηνική δεξαμενή έσκασε λοιπόν συμπαρασύροντας δύο ορόφους του εργοστασίου και τυλίγοντας στις φλόγες ακόμα και τη οροφή του κτιρίου.
Η έκλυση ραδιενέργειας τύλιξε μια περιοχή 120 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε ραδιενεργό νέφος και σε κάποια σημεία η συγκέντρωση ραδιενέργειας ανήλθε σε 100 φορές πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα. Ακόμα χειρότερα, το χώμα θα παραμείνει τοξικό για πάμπολλες δεκαετίες, σε μια περιοχή εξάλλου που η ραδιενεργή μόλυνση έχει συσσωρευτεί εδώ και χρόνια. Τουλάχιστον άλλα 30 σοβαρά ατυχήματα έχουν λάβει χώρα στην Κοινοπραξία Χημικών της Σιβηρίας στις δεκαετίες της λειτουργίας της, φέρνοντας τον όλεθρο κυρίως στον πληθυσμό του σημερινού Σεβέρσκ, ο οποίος εκτίθεται σε φονικές δόσεις ραδιενέργειας κάθε τόσο…
Η αμερικανική Βραχώδης Πεδιάδα Το Εργοστάσιο της Βραχώδους Πεδιάδας ήταν εγκατεστημένο 26 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ντένβερ και έφτιαχνε πλουτώνιο για πυρηνικές κεφαλές. Με το πλουτώνιο να παραμένει εξαιρετικά ασταθές ως στοιχείο και να αυταναφλέγεται ακόμα και χωρίς εξωτερική πηγή ανάφλεξης, τα ατυχήματα έδιναν και έπαιρναν στη μυστική εγκατάσταση.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1957 ξέσπασε λοιπόν πυρκαγιά στο Κτίριο 71 που γινόταν η επεξεργασία του πλουτωνίου, το οποίο τυλίχθηκε στις φλόγες παρά τους τόσους μηχανισμούς πυρασφάλειας. Οι ειδικοί που έσπευσαν να παλέψουν με τις πύρινες γλώσσες, αν και ήξεραν ότι νερό δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για κανέναν λόγο, πανικοβλήθηκαν από τις μπλε φλόγες (που σηματοδοτούσε φονικές δόσεις ραδιενέργειας) και έριξαν τελικά νερό, προκαλώντας μια τεράστιας έκτασης έκρηξη. Τόσο τεράστια που εκτόξευσε φλόγες 60 μέτρων πάνω από το φουγάρο και έκαιγε για 13 ολόκληρες ώρες πριν τεθεί τελικά υπό έλεγχο.
Όσο γίνονταν βέβαια αυτά, ραδιενεργός καπνός τύλιγε το Ντένβερ, την ίδια ώρα που ένα σχολείο που ήταν χτισμένο επικινδύνως κοντά στον αντιδραστήρα μολύνθηκε βαρέως από το πλουτώνιο που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα. Ίχνη πλουτωνίου σε ασυνήθιστες συγκεντρώσεις εντοπίστηκαν μέχρι και 50 χιλιόμετρα μακριά από το εργοστάσιο, αν και κανένας κάτοικος δεν ενημερώθηκε να εγκαταλείψει την εστία του.
Μόνο το 1969, όταν παρόμοια φωτιά στο Εργοστάσιο της Βραχώδους Πεδιάδας θα ανάγκαζε το Υπουργείο Ενέργειας να αποκαλύψει την πλήρη έκταση του επεισοδίου, έγινε γνωστό το πυρηνικό ατύχημα που μόλυνε την περιοχή με υψηλότερες συγκεντρώσεις πλουτωνίου και από το Ναγκασάκι ακόμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, από τις επιτόπιες έρευνες των υγειονομικών αρχών εντοπίστηκαν 5.000 βαρέλια του εργοστασίου που απελευθέρωναν ανενόχλητα στο χώμα ραδιενεργά απόβλητα εδώ και τουλάχιστον 11 χρόνια! Σήμερα η περιοχή είναι καταφύγιο άγριας ζωής, καθώς θα περάσουν αρκετές χιλιάδες χρόνια για να γίνει και πάλι βιώσιμη για τον άνθρωπο Η απόρρητη ναυτική βάση του K-431 Κολπίσκος κοντά στο Βλαδιβοστόκ στέγαζε άλλοτε μια μυστική ναυτική βάση στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, όπου έδεσε το πυρηνικό υποβρύχιο K-431 στις 10 Αυγούστου 1985. Οι δύο πυρηνικοί αντιδραστήρες του υποβρυχίου επισκευάστηκαν και μια μέρα πριν αναχωρήσει ανεφοδιάζονταν επιτυχώς, όταν κύμα από διερχόμενο πλοίο λίκνισε το πλοιάριο που ανεφοδίαζε το υποβρύχιο.
Ο μηχανικός βραχίονας του πλοιαρίου χτύπησε πάνω στον αντιδραστήρα καταστρέφοντάς τον, προκαλώντας άμεσα μια τεράστια έκρηξη που εκτόξευσε μακριά το καπάκι του των 12 τόνων και απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα όλο το ραδιενεργό περιεχόμενό του, προκαλώντας αυτόματα τον θάνατο 10 ανθρώπων. Οι ραδιενεργές φλόγες ανήλθαν σε ύψος 50 μέτρων αφήνοντας έκδηλα ραδιενεργά ίχνη σε μια ακτίνα 3,5 χιλιομέτρων.
Τόσο ο κόλπος όσο ο βυθός και η προκυμαία μολύνθηκαν με το τεχνητά παραγόμενο ραδιενεργό ισότοπο κοβάλτιο-60, στέλνοντας τη συγκέντρωση της ραδιενέργειας 16.000 φορές πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα. Η φωτιά χρειάστηκε δύο ώρες για να τεθεί υπό έλεγχο, ενώ τα ραδιενεργά υλικά συνέχιζαν να απελευθερώνονται από το K-431 για πολλές ακόμα ώρες.
Από τους 2.000 ανθρώπους που πήραν μέρος στην επιχείρηση, οι 290 μολύνθηκαν με ραδιενέργεια και 10 ακόμα παρουσίασαν άμεσα συμπτώματα ραδιενεργής τοξίνωσης. Το κατεστραμμένο πυρηνικό υποβρύχιο μεταφέρθηκε σε γειτονική βάση υποβρυχίων και το περιστατικό παρέμεινε μυστικό μέχρι το 1993. Στις έρευνες που έγιναν σε όσους είχαν λάβει μέρος στη σωστική αποστολή την ίδια χρονιά, αποδείχτηκε ότι συνέχιζαν να εμφανίζουν επίπεδα ακτινοβολίας ακόμα και 2.000 φορές πάνω από το φυσιολογικό, όπως και η ευρύτερη χερσόνησος φυσικά με τους 30.000 κατοίκους. Το K-431 αποσυναρμολογήθηκε το 2010, όπως και άλλα κατεστραμμένα πυρηνικά υποβρύχια που έσπερναν την καταστροφή στην περιοχή εδώ και χρόνια…
Ο πυρηνικός Εγκέλαδος της Ιαπωνίας Ο Πυρηνικός Σταθμός Κασιβαζάκι-Καρίβα της επαρχίας Νιιγκάτα στην Ιαπωνία είναι ο μεγαλύτερος του κόσμου, παράγοντας αξιοζήλευτα επίπεδα ενέργειας. Όταν δουλεύει φυσικά! Από το 1997, όταν και έγινε πλήρως λειτουργικός, τα απανωτά σκάνδαλα για την κατασκευή και τη λειτουργία του αναγκάζουν τις Αρχές να κλείνουν επανειλημμένα κάποιον από τους εφτά (ή ακόμα και τους εφτά) αντιδραστήρες του.
Η ιαπωνική κυβέρνηση προσπάθησε να αποκρύψει τα πολλά ψεγάδια του και να «πειράξει» τις μελέτες που ήθελαν τον σταθμό ελαττωματικό σε βασικά χαρακτηριστικά του, αν και μετά τον Εγκέλαδο της 16ης Ιουλίου 2007 τίποτα δεν θα μπορούσε πια να μείνει στο σκοτάδι. Ο σεισμός των 6,8 Ρίχτερ είχε επίκεντρο μόλις 24 χιλιόμετρα μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο ενέργειας, όταν και φάνηκε ότι οι εγκαταστάσεις ήταν σχεδιασμένες να αντέχουν μικρότερης έντασης σεισμούς (η Ιαπωνία εκσυγχρόνισε την αντισεισμική της νομοθεσία το 2006).
Η τραγωδία της Φουκουσίμα το 2011 έμελλε να γίνει ζοφερό ορόσημο εδώ, αναβιώνοντας για τα καλά τα πυρηνικά φαντάσματα της Ιαπωνίας, αν και ο Πυρηνικός Σταθμός Κασιβαζάκι-Καρίβα δεν πήγε πίσω σε όρους τρόμου, προοιωνίζοντας ενδεχομένως τα τεκταινόμενα της Φουκουσίμα: η Ηλεκτρική Υπηρεσία του Τόκιο ομολόγησε πως 1.200 λίτρα ραδιενεργού υγρού διέρρευσαν στη θάλασσα, την ίδια ώρα που ο Εγκέλαδος χτύπησε και τις δεξαμενές των ραδιενεργών αποβλήτων. Αργότερα έγινε γνωστό πως ένας αγωγός απελευθέρωνε ραδιενεργό ιώδιο εδώ και μέρες.
Η σχετική αναφορά της Υπηρεσίας Πυρηνικής Πληροφόρησης με ημερομηνία 19 Ιουλίου ισχυρίστηκε ότι η ραδιενεργή διαρροή ήταν σαφώς χειρότερη από τις μετριοπαθείς αρχικά εκτιμήσεις, κάνοντας τώρα λόγο για πολλαπλές πηγές απελευθέρωσης ραδιενεργών υλικών σε νερό, υπέδαφος και ατμόσφαιρα. Την ίδια ώρα, το υπόμνημα μιλούσε για εκτεταμένες φθορές και καταστροφές στην υποδομή του πυρηνικού σταθμού, συμβάλλοντας κι αυτός με τη σειρά του στο ολέθριο πυρηνικό ατύχημα…
Νέα στοιχεία που υποστηρίζουν την ύπαρξη του Planet Nine
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
